روش کاشت سویا

آماده‌سازى زمین براى سویا

سویا گیاهى تابستانه است که با توجه به‌نوع رقم و شرایط اقلیمى منطقه از نیمه‌بهار تا اوایل تابستان کشت مى‌شود. چنانچه به‌عنوان کشت دوم در نظر گرفته شود شخم اولیه بلافاصله پس از برداشت محصول زده مى‌شود و اگر کشت اول باشد تخم اولیه ابتداى پائیز و شخم ثانویه و تسطیح قبل از کاشت انجام مى‌شود.

هدف نهائى و اساسى از آماده‌سازى زمین براى کشت عبارت از تهیه یک بستر مناسب براى استقرار و رشد بذر است. یک بستر مطلوب عبارت است از خاک نرم و مسطح که ماشین‌آلات بتوانند بذر را در یک عمق مناسب و به‌طور یک‌دست کشت کنند و تماس بین بذر و خاک برقرار شود. از انجام عملیات اضافى باید پرهیز نمود، زیرا ممکن است باعث فرسایش و تخریب خاک شود. بعد از شخم نیز باید از حداقل عملیات استفاده کرد تا از فشردگى زیاد خاک جلوگیرى شود.

زمان کاشت سویا

حداقل حرارت خاک براى جوانه‌زدن و سبز شدن سویا حدود ۱۵ درجه سانتى‌گراد و دماى مطلوب آن حدود ۳۰ درجه سانتى‌گراد است. اما غیر از درجه حرارت، عوامل دیگرى در تعیین تاریخ کاشت مؤثر هستند که عبارتند از: نوع رقم، زمان برداشت کشت قبلى (اگر به‌عنوان محصول دوم کشت شود)، شرایط اقلیمى منطقه و فتوپریود. به‌طور کلى بهترین تاریخ کشت سویا براى هر منطقه و ارقام مورد نظر باید با انجام آزمایشات مشخص گردد. زمان تقریبى کاشت این گیاه به‌عنوان محصول مستقل بهاره در نواحى معتدل تا سرد کشور از نیمه اردیبهشت تا اواسط خرداد است. چنانچه به‌عنوان کشت دوم در نظر گرفته شود، بسته به‌ زمان برداشت محصول قبلى از اواسط اردیبهشت تا اواسط تیرماه به کشت آن اقدام مى‌گردد. تأخیر در کشت و یا کشت دیرهنگام، باعث کاهش رشد رویشى بوته مى‌شود. که براى جبران آن، فواصل بین ردیف را نزدیک به‌هم در نظر مى‌گیرند.

انتخاب رقم براى سویا

با توجه به وضعیت آب و هوائى منطقه و طول فصل زراعى و نیز عرض جغرافیائى ناحیه نسبت به انتخاب رقم اقدام مى‌گردد. همانطور که گفته شد ارقام سویا در ۱۴ گروه رسیدگى طبقه‌بندى مى‌شوند و از زودرس‌ترین (گرون ۰۰) تا دیررس‌ترین(گروه ۱۴) را شامل مى‌گردند. از طرفى زودرس‌ترین ارقام روزکوتاه‌ترین آنها هم مى‌باشد و دیررس‌ترین آنها، روز بلندترین رقم هست.پس با توجه به‌عرض جغرافیائى و وضعیت منطقه از لحاظ فتوپریود مى‌توان رقم مناسب را انتخاب نمود.

در کشور ما معمولاً ارقام زودرس در نواحى آذربایجان و سردسیر کشت مى‌شوند. ارقام متوسط رس در نواحى شمالی، مرکزى و خراسان و ارقام دیررس در نواحى گرمسیرى همچون خوزستان کشت مى‌گردند.

روش کاشت سویا

مناسب‌ترین عمق کاشت ۵-۳ سانتى‌متر و فاصله ردیف‌ها ۸۰-۴۰ سانتى‌متر مى‌باشد. هر چه رقم زودرس‌تر باشد.، تراکم زیادتر مطلوب خواهد بود. در صورتیکه خاک مورد کشت، سبک باشد و مشکل سله‌بندى وجود نداشته باشد، مى‌توان سویا را به‌صورت کرتى با فاصله ردیف ۴۰ سانتى‌متر کاشت.

قبل از کاشت مى‌بایست بذور سویا را آغشته به باکترى تثبیت‌کننده ازت کرد. این عمل به‌چند طریق صورت مى‌گیرد:

- پودر باکتری: مرسوم‌ترین روش بوده و شامل مواد آلى و باکترى است که بذر سویا با این پودر قبل از کاشت آغشته مى‌گردد.

- فرمول مایع: این فرمول شامل مایعى است که باکترى‌ها در آن معلق بوده و هم‌زمان با کشت بذر به داخل خاک ریخته مى‌شود.

- فرمول گرانول : این فرمول، همراه با حشره‌کش در زمان کاشت به داخل خاک افزوده مى‌شود.

- بذور آغشته شده: این فرمول تنها شامل رایزوبیوم بوده که قبل از کاشت، بذور را به آن آغشته نموده و سپس اقدام به کشت مى‌نمایند.

عملیات کشت در روش کرتى با بذر کار غلات و در ورش ردیفى با ردیف کار ذرت یا ردیف کار چغندرقند انجام مى‌گیرد. به‌طور کلى میزان بذر مصرفى و تراکم کاشت بسته به نوع رقم، شرایط اقلیمى و هدف تولید از ۳۰۰ تا ۵۰۰ هزار بوته در هکتار (۵۰ تا ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار متفاوت است).

انواع ماهیان پرورشی کشور ما

عکس بالا جهت آشنایی با برخی ماهی ها میباشد

آبزیان پرورشی کشور
در حال حاضر، ماهی ها، عمده ترین آبزیان پرورشی کشور را تشکیل می دهند؛ اگرچه در چند سال اخیر اقداماتی برای پرورش انواع میگوهای پرورشی، و نیز پرورش برخی از انواع صدف ها به عمل آمده است.

ردیف	نام آبزی	گروه	وضعیت پرورش فعلی
1	ماهی کپور معمولی	گرم آبی	در حال پرورش
2	ماهی کپور علف خوار	گرم آبی	در حال پرورش
3	ماهی کپور نقره ای	گرم آبی	در حال پرورش
4	ماهی کپور سرگنده	گرم آبی	در حال پرورش
5	ماهی کفال	گرم آبی	در حال بررسی و پرورش
6	ماهی سفید 1	گرم آبی – سرد آبی	در حال بررسی و پرورش
7	ماهی های خاویاری 2	گرم آبی – سرد آبی	در حال بررسی
8	ماهی بنی	گرم آبی	در حال بررسی
9	ماهی شیربت	گرم آبی	در حال بررسی
10	ماهی قزل آلای رنگین کمان	سرد آبی	در حال پرورش
11	میگوی بزرگ آب شیرین	گرم آبی	در حال بررسی
12	میگوی بزرگ ببری	گرم آبی	در حال بررسی
13	میگوی ببری سبز خلیج فارس	گرم آبی	در حال بررسی و پرورش
14	صدف مروارید	گرم آبی	در حال پرورش

آماده کردن کندو ها برای خواب زمستانی و تعویض ملکه

جمع کردن قاب های اضافی:

کلیه قاب های که زنبورها اشغال کرده اند را قشنگ به هم چسبانده وزنبور را به حالت فشرده درمیاوریم وقابهای که زنبور درآن اشغال نکرده است را جمع کرده وقسمت فضای خالی کندو را توسط یک کارتن یا تخته سوا میکنیم وآن فضای خالی را توسط قاب های کندو پر مینماییم.ودر کندو را میبندیم.

هواگیری مناسب درکندو:

زنبور عسل را رطوبت از بین میبرد؛ سرما زنبور عسل را از بین نمیبرد؛ برای اینکه هوای داخل کندو تعبیه شود

درزمستان، بالای ملافه یک سوراخ به اندازه سه سانتی متربرروی ملافه انجام میدهیم تا هوای آلوده ورطوبت ازکندو خارج شود.

تعویض ملکه و ادغام برای زمستان گذرانی
نوع عملیاتی که برای آماده کردن کلنی ها برای زمستان گذرانی لازم است, بستگی به شرایط آب و هوای مناطق مختلف دارد. در مناطق گرم این عملیات حداقل, در مناطق معتدله کمی بیشتر ولی در نواحی سرد زندگی کلنی های زمستان گذران بستگی به عملیات آماده سازی دارد. آماده سازی برای زمستان گذرانی باید بلافاصله بعد از برداشت عسل آغاز شود.
عده ای عقیده دارند که تعویض ملکه باید اولین اقدام باشد تا کلنی برای بهار آینده آماده گردد. درباره این که یک ملکه را تا چه حدی می توان نگهداری نمود, عقاید متفاوتی وجود دارد. با وجود این که یک ملکه می تواند ۸ – ۷ سال قدرت تخمریزی خود را حفظ کند, بعضی زنبورداران هر ساله ملکه کندوهای خود را عوض می کنند. بعضی ملکه عده ای از کلنی های خود را در پاییز و ملکه عده دیگر را در بهار سال بعد تعویض می کنند. شاید بدترین روش ها این باشد که کلنی های خودشان تعویض ملکه کنند و ملکه ها مارک دار نباشند.
در جاهایی که میزان نوش و گرده فراوان است و کلنی از نظر جمعیت توسعه سریعی دارد ملکه عمرش کوتاهتر است. ملکه جوان در پاییز با سرعت بیشتری تخمگذاری می کند و تعداد زیاد زنبورهای پاییزه بوجود می آورد. به علاوه قیمت خرید آنها در پاییز از بهار ارزان تر است. اگرچه پیدا کردن ملکه پیر در کلنی پرجمعیت کارآسانی نیست, به علاوه ممکن است ملکه به وسیله کارگران کشته شود و کلنی در زمستان از بین برود و اما اینها برای رد مزایای تعویض ملکه در پاییز دلایل مهمی نیستند.
تعویض ملکه با استفاده از استقرار سلول ملکه, به عنوان یک روش ساده و کم زحمت در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. به جای این که کلنی را برای پیدا کردن و حذف ملکه پیر در پاییز جستجو کنند و پس از آن به آرامی ملکه جوان را در آن رها نمایند, یک سلول حاوی ملکه در کندو نصب می کنند این عمل باعث می شود که ملکه سابق به طور اتوماتیک حذف شود. ملکه جدید به محض خروج از سلول, ملکه قبلی کندو را می کشد و جای آن را می گیرد. بعضی ها که این روش را به کار برده اند, چندان راضی نیستند. زیرا بسیاری از ملکه ها داخل سلول ها, می میرند و ملکه هایی که موفق به خروج از سلول خود می شوند, نمی توانند ملکه قبلی را از بین ببرند. مانند تمام روش های جدید, در این روش هم مسائل ناشناخته زیاد است.

بازدید کندوها برای زمستان گذرانی زنبورعسل

بازدید کندوها برای اماده کردن کلنیها برای زمستان گذرانی به شرایط اب و هوایی مناطق مختلف بستگی دارد.اماده سازی کلنی ها برای زمستان گذرانی باید بلافاصله بعد از برداشت عسل در اواخر تابستان یا اوایل پاییز اغاز شود.در این بازدید باید سه عامل مورد توجه قرار گیرد.اول:وجود ملکه جوان و شایسته در کندوو وضعیت تخمگذاری ان.دوم:وضعیت جمعیت کندو.سوم:وضعیت ذخیره زمستانی کندو.در صورتی که کندویی دارای ملکه پیر و از کار افتاده بوده و یا کندویی بدون ملکه باشد در صورتی که زنبوردار ملکه جوان تخمگذار در اختیار داشته باشد باید ملکه پیر را حذف کرده و ملکه جوان را به ان کندو معرفی کند.و در صورت نداشتن ملکه جوان چنین کندویی را در لیست کندوهای ادغامی قرار دهد.در مورد وضعیت جمعیت کندو هر گاه کندویی در اواخر تابستان کمتر از چهار قاب جمعیت داشته باشد چنین کندویی را باید ادغام کرد.با توجه به ذخیره زمستانی نحوه تغذیه باید طوری باشد که هر کندو برای یک قاب جمعیت حداقل دو کیلو عسل در اختیار داشته باشد.به عبارت دیگر یک کندوی ده قاب جمعیت باید حدود 20کیلو عسل جهت زمستان گذرانی داشته باشد.

تعیین مقدار ذخیره زمستانی لازم برای هر کندو و مقدار غذایی که باید به کندو داده شود

مقدار عسلی را که روزانه یک زنبورعسل در زمستان مصرف می کند تقریبا01/0گرم  باید در نظر گرفت.بنابر این مصرف روزانه یک کندوی 10-8 قاب جمعیت در زمستان که تقریبا بین 12000تا15000عدد زنبور دارد حدود 120تا 140 گرم عسل در روز است.دلیل این مصرف کم اینست که در هوای سرد زمستان وقتی که هوا کمتر از 8 درجه بالای صفر باشد زنبورها تمام وقت به صورت گلوله دور هم جمع می شوند و گرمایی را که بدنشان با خوردن عسل تولید میکند داخل ان گلوله حبس می کنند و در نتیجه مصرف عسل کم می شود.اما با فرا رسیدن اواخر زمستان و شروع فصل تخمگذاری ملکه مصرف عسل زیاد می شود.

امروزه جمعیتهای قوی زمستانی به جمعیتهایی گفته می شود که در اواسط تا اواخر پاییز علاوه بر 10قاب کندو حداقل تعدادی از قابهای طبقه را نیز پر کند و اکثر کندوهای زنبورداران موفق زمستان را به صورت دو طبقه سپری می کنند.

مقدار ذخیره زمستانی باید متناسب جمعیت کندو باشد.برای هر قاب زنبور مقدار5/1کیلو ذخیره زمستانی توصیه می شود.بنابر این کندویی که دارای 10قاب جمعیت است ذخیره غذایی لازم برای زمستان گذرانی ان15 کیلو عسل می باشد.اگر کندویی احتیاج به 12کیلو ذخیره زمستانی داشته باشد در مهرماه یا ابان ماه داخل ان 8کیلو عسل موجود باشد به چنین کندویی باید 4کیلو شکر که معادل 6لیتر شربت می باشد نیز رسانید تا موجودی ان به 12کیلو برسد.چون شربت غلیظ پاییزه باید دو قسمت شکر و یک قسمت اب باشد.

مقدار عسلی را که یک کندوی دارای 8 قاب جمعیت به طور متوسط تا باز شدن شکوفه های بهاری مصرف می کند به قرار زیر است:در ماههای مهر و ابان و اذر و دی،ماهی 500گرم،در بهمن ماه به علت شروع تخمگذاری یک کیلو گرم،در اسفند ماه دو کیلوگرم و در فروردین ماه پنج کیلوگرم خواهد بود که جمعا ده کیلوگرم عسل را شامل می شود.

نحوه زمستان گذرانی زنبورهای عسل داخل کندو

در هنگام زمستان که درجه حرارت محیط پایین است زنبورها به صورت توده در امده و دمای وسط توده زنبور که ملکه در انها قرار میگیرد در حدود35 درجه سانتیگراد ثابت نگه داشته میشود.این امر به خاطر فعالیت ماهیچه ای بدن زنبورها در سطح خارجی  توده است که گرما را به طرف داخل توده می فرستند و بدن انها به صورت عایقی مانع خارج شدن گرما از وسط  توده می گردد.برای انجام این فعالیت زنبورهای سطح خارجی توده مرتبا با زنبورهای داخل توده تعویض جا می کنند و با خوردن عسل و انجام حرکات ماهیچه ای قادر به تولید گرما می باشند.در هنگام زمستان زنبورها ابتدا در قسمت پایین کندو و نزدیک سوراخ پرواز متمرکز می شوند ولی به تدریج با پیشرفت زمستان به طرف عقب و بالا نقل مکان می کنند.در صورتی که کندو دو طبقه باشد به تدریج و در پایان زمستان توده زنبور به طبقه فوقانی و قسمت عقب ان منتقل می گردد.در مواقعی که هوا خیلی سرد باشد زنبورهای سطح خارجی توده زمستانی سر و قفسه سینه خود را به داخل توده فرو برده و فقط شکمشان در سطح توده واقع می شود.ولی با گرم شدن هوا مجددا توده از هم باز شده و فضای بیشتری را اشغال می کنند و با این عمل درجه حرارت داخل کندو را تنظیم می کنند.

منبع: mellifera.ir

آبیاری

تشکر ویژه از خانم مهندس فاطمه غلامی بابت تهیه مطالب مفید باارزش

آبیاری بکارگیری مصنوعی آب در زمین و خاک می‌باشد. به عبارت دیگر، آبیاری پخش آب روی زمین جهت نفوذ در خاک برای استفاده گیاه و تولید محصول است. هر چند فقط ۱۵ درصد از زمینهای کشاورزی دنیا تحت آبیاری قرار دارند و ۸۵ درصد بقیه به صورت دیم و بدون آبیاری مورد استفاده قرار می‌گیرند اما نیمی از تولیدات کشاورزی و غذای مردم جهان از همین زمینهای آبی حاصل می‌شود؛ که این خود نشان دهنده اهمیت و نقش آبیاری در بخش کشاورزی است.

منابع آب مورد استفاده در کشاورزی

۱- منابع آب سطحی

الف: منابع آب سطحی جاری:

جریان آب این منابع در طول زمان هم از نظر کمی و هم از نظر کیفی دائماً در حال تغییر می‌باشد وعموما کیفیت پایینی دارند جریانهای حاصل از نزولات جوی، دارای دبی متغیری می‌باشند، ولی آن دسته که دارای منابع تغذیه زیرزمینی هستند مانند چشمه و قنات، تغییرات کمتری دارند.

ناخالصیهای عمده این منابع از نوع فیزیکی و دارای مواد معلق معدنی و آلی می‌باشند و در صورت قرار گرفتن در معرض هوا عموماً ناخالصیهای شیمیایی آنهامانند کلر، آهن، کربنات و بی کربنات اکسید می‌شوند.

ب- منابع آب سطحی راکد:

مانند: استخرها، حوضچه‌های طبیعی، مخازن سدها، دریاچه‌های آب شیرین، آبگیرها، تالابها و . . . می‌باشد. در این منابع، آب جریان ندارد و همیشه در دسترس می‌باشد ولی ممکن است در طول فصل آبیاری نوسانات شدیدی در سطح آن ایجاد شود، لذا میزان برداشت با توجه به حداقل عمق در طول برداشت لحاظ می‌گردد؛ و وابستگی شدیدی به تغذیه مجدد دارند. از نظر آلودگی در این منابع ناخالصیهای فیزیکی (شن، سیلت ، .) و املاح محلول و آهن دوظرفیتی وجود ندارد؛ ولی ناخالصیهای آلی مثل خزه‌ها، جلبکها، برخی جانوران کوچک آبزی و آثار و بقایای موجودات زنده در آنها فراوان یافت می‌شود.

۲- منابع آب زیرزمینی:

در ایران به دلیل واقع شدن در منطقه خشک و نیمه خشک مخصوصاً در ناحیه مرکز کشور ازمنابع اصلی تأمین آب آبیاری محسوب می‌شوند و عموماً کیفیت بالایی دارند از لحاظ کمی میزان برداشت بسته به تغذیه این منابع دارد. بطوریکه باید از طول عمر مفید سیستم در استفاده از این منابع اطمینان کافی حاصل گردد. با توجه به ناخالصیهای کمی که دارند مناسبترین آب برای استفاده در سیستمهای آبیار تحت فشار محسوب می‌شوند. معمولاً عاری از آلوده کننده‌های فیزیکی و آلی می‌باشند بیشتر مشکل مربوط به وجود آهن، کلر، کربنات و بی کربنات کلسیم می‌باشد؛ و ازطرفی هنگامیکه این آبها در مجاورت هوای آزاد قرار می‌گیرند املاح مذکور اکسیده شده و رسوب می‌نمایند.

۳-منابع آب نامتعارف (فاضلابها و پسآبهای تصفیه شده، آب زهکشها وآبهای شور ولب شور)

فاضلابها و پسآبهای تصفیه شده، آب زهکشها وآبهای شور و لب شور

می‌توانند بعنوان منبعی برای تأمین آب، مورد استفاده قرار گیرند به دلیل دبی ثابتی که دارند مورد اطمینان می باشنداز لحاظ کیفی در استفاده از چنین آبهایی باید کلیه جوانب کیفیتی آب آبیاری مورد توجه قرار گیرد، همانند گرفتگی، مسائل بهداشتی، سمیت بعضی از عناصر و بهم خوردن تعادل عناصر کم مصرف در خاک

آب دریاها بعنوان منابع آب شور و آبهای زیر سطحی وآب زهکشها بعنوان منابع آب لب شور وفاضلاب‌ها (شهری وصنعتی) بعنوان پسآب تصفیه شده قابل استفاده می‌باشند

تفاوت فاضلاب شهری و پساب صنعتی

فاضلاب شهری ازنظر کمی تقریبادارای دبی ثابتی وجریان آن مداوم است واز لحاظ کیفی قابل پیش بینی و معمولاً محتوی باکتری

ولی پساب صنعتی گاهی محتوی مواد سمی است و مواد آلی آن شاید قابل تجزیه نباشد.

منافع آبیاری

• افزایش کمی و کیفی محصولات
• سود حاصل از افزایش کمی و کیفی محصول
• درآمد حاصل از فروش آب برای دولت
• افزایش فرصت شغلی
• شستشوی املاح سطح خاک

• زیان‌های آبیاری سنتی

  • فرسایش
  • شور و قلیایی شدن خاک
  • غرقابی شدن یا باتلاقی شدن زمینهای کشاورزی
  • تخریب زمینهای کشاورزی
  • اتلاف سود و اتلاف بیهوده آبی که با قیمت گزاف تأمین گردیده و برای نگهداری و توزیع آن سرمایه‌گذاری زیادی صورت گرفته‌است.

  • انواع روشهای آبیاری

    

    عکس ماهواره‌ای از مزارع کانزاس. دایره‌ها مزارعی هستند که توسط شیوه آبیاری چرخشی (Center Pivot Irrigation) آبیاری می‌شوند.

    آبیاری سطحی

    آب از نهر آبیاری یا لوله دریچه‌دار در سطح خاک جریان یافته و با نفوذ تدریجی در خاک در اختیار ریشه گیاه قرار می‌گیرد. آبیاری سطحی به سه روش آبیاری کرتی - آبیاری نواری و آبیاری شیاری انجام می‌شود.

    آبیاری تحت فشار

    بطور کلی سیستم‌های آبیاری تحت‌فشار به روشهایی گفته می‌شود که آب را توسط لوله و تحت فشاری بیش از فشار اتمسفر در سطح مزرعه توزیع می‌کنند. آبیاری تحت‌فشار به دو روش آبیاری بارانی و آبیاری موضعی انجام می‌شود. روش آبیاری موضعی به دو دسته آبیاری قطره‌ای و خطی انجام می‌گیرد؛ که این دو روش به مقدار زیادی صرفه جویی در مصرف آب خواهد داشت.

    تعریف سیستم آبیاری قطره‌ای: دراین سیستم آب بوسیله پمپ از منبع بداخل شبکه پمپ شده وضمن عبور از سیلکون (فیلتر گردایی) شن ومواد خارجی آن ته‌نشین می‌گردد. دراین روش آب با فشاری بیش ازیک اتمسفر از منبع تامحل مصرف انتقال می‌یابد. آب بصورت قطرات مجزا و پیوسته ویا بصورت افشانه ریز با فشار کم از طریق قطره چکان درطول خط انتقال آب قرار دارند. آبیاری قطره‌ای روش مؤثری درتحویل آب مورد نیاز گیاه درمحدوده توسعه ریشه بداخل خاک است واین امکان را بوجود می‌آورد که عمل آبیاری تاحد رفع نیاز آبی گیاه انجام می‌شود؛ بنابراین دراین روش به میزان زیادی ازاتلاف آب بصورت نفوذ عمقی، ایجاد روان آب سطحی وتبخیر درمقایسه با روشهای سنتی وبارانی کاسته می‌شود. سیستمهای مختلف آبیاری قطره‌ای ۱. سیستم آبیاری قطره‌ای قطره چکان درخط ۲. سیستم آبیاری زیرزمینی بالوله‌های تراوا ۳. سیستم آبیاری بابلر ۴. سیستم آبیاری قطره‌ای نواری ۵. آبیاری قطره‌ای ثقلی

    تعریف آبیاری بارانی: آبیاری بارانی روشی است که درآن آب آبیاری را با سرعتی مساوی و یا کمتر از نفوذ پذیری خاک به صورت باران برسطح زمین پخش می‌نماید. بطورکلی آبیاری به روش بارانی را دراغلب شرایط مانند مناطق شیبدار بیشتر خاکهای سبک، متوسط وشرایطی که آبیاری به طریق ثقلی امکان‌پذیر نیست قابل اجرا می‌باشد.

    آبیاری زیرزمینی

    در این روش، آبیاری، رطوبت لازم برای محیط ریشه گیاه توسط کنترل سطح ایستابی است. برای این منظور لازم است که یک لایه غیرقابل نفوذ در عمق مناسب از سطح خاک وجود داشته باشد تا بتوان سطح ایستایی را کنترل نمود. از مهم‌ترین مشخصه‌های این روش مرطوب نشدن سطح خاک است بطوریکه معمولاً برای تأمین آب در محیط ریشه سطح ایستابی به حدی بالا آورده می‌شود که رطوبت بتواند با استفاده از خاصیت موئینگی به محیط ریشه برسد.

    معیارهای انتخاب روشهای مناسب آبیاری

    در یک پروژه آبیاری انتخاب روش آبیاری مناسب نقش بسیار با اهمیتی در موفقیت آن پروژه ایفا می‌کند. اساسی‌ترین عوامل مؤثر در انتخاب روشهای آبیاری به شرح زیرند: بافت خاک - آماده کردن زمین - اندازه مزارع - شوری خاک - زهکشی خاک - آب قابل دسترس - کیفیت آب مصرفی - گیاهان الگوی کشت - انرژی قابل دسترس - رعایت تناوب زراعی و عملیات زراعی - کیفیت و میزان محصولات (کمیت و کیفیت محصولات) - وضعیت آب و هوایی (اقلیم) - هزینه آب - مسائل فرهنگی و اجتماعی.

    هدف آبیاری

    • تأمین آب کافی برای ادامه زندگی گیاه.
    • حفاظت و بیمه گیاهان در مقابل تنش‌های ناشی از کم‌آبی یا بی آبی‌های کوتاه مدت.
    • خنک کردن خاک و اتمسفر یا هوای اطراف گیاه.
    • شستن املاح مضر در خاک.
    • نرم کردن ناحیه قابل شخم خاک.

    ارتباط با سایر علوم

    • آب شناسی: بارش‌هایی که در منطقه صورت می‌گیرد و به صورت روان آب درمی‌آید را مورد مطالعه قرار می‌دهد.
    • گیاه‌شناسی: نیاز گیاه موجود در برنامه آبیاری و الگوی کشت را مورد مطالعه قرار می‌دهد.
    • خاک شناسی: به مطالعه خاک از لحاظ فیزیکی و نیز از لحاظ محیطی برای کشت و پرورش گیاه می‌پردازد. ضمن اینکه در مورد چگونگی تشکیل خاک و رده‌بندی آنها و همچنین بحث در مورد موجودات زنده خاک و اثرات آن بر زشد گیاهان بحث می‌کند.

آشنایی با اجزای بدن زنبور عسل ،دستگاه تولید مثل ملکه و دستگاه تناسلی حشره نر

1) سر: شامل شاخک یا آنتن، خرطوم ، دوچشم ساده وسه چشم مرکب

2) سینه: شامل دوجفت بال، سه جفت پا، ودوسوراخ هوا بنام ایستیک مارت ودوریه

3) شکم: شامل دستگاه گوارشی، دستگاه تولید تخمک ( تخمدان درملکه ( دستگاه تناسلی درنرها، دستگاه تنفسی دستگاه خون،دستگاه عصبی، وغده نازانف میباشد.

سطح بدن را موهای کوتاه و نرمی پوشانده که از انبار شدن گرد و غبار جلوگیری می کند و علاوه بر ان در تلقیح گلها موثر است.

دستگاه تناسلی حشره نر
 دستگاه تناسلی حشره نر از سه قسمت عامل نرینه(بیضه ها)،مجاری تناسلی و غدد ضمیمه تشکیل شده است.

عامل نرینه که یک جفت می باشد در طرفین شکم قرار دارند.در داخل هر بیضه تعدادی لوله های سازنده اسپرماتوزوئید وجود دارد که اسپرم از انها حاصل میشود.اسپرم های ساخته شده از طریق لوله های سازنده اسپرم وارد مجاری ذخیره اسپرم گشته و در انجا نگهداری می شوند تا در موقع لزوم با مواد غدد ضمیمه مخلوط گردیده و به خارج از بدن هدایت می شوند.شکل ظاهری دستگاه تولید مثل نر با سن زنبور تغیر میکند.در زنبوران نر جوان بیضه ها اندامهای لزج بزرگی هستند که نیمه قدامی شکم را پر میکنند.این بیضه ها در زنبوران نر بالغ به تدریج کوچک شده و به رنگ خاکستری زرد یا زرد مایل به سبز در می ایند.

قسمتهای اصلی دستگاه تناسلی حشره نر به این ترتیب می باشد:

قسمتهای زوج:
1-   بیضه ها(testes)
2-   لوله های منی بر(vasa deferantia)
3-   کیسه های ذخیره منی(seminal vesicles)
4-   غدد مخاطی(mucous glands)
 

قسمتهای فرد:
1-   مجرای انزال((ejaculatory duct
2-  الت تناسلی نر(penis):الت تناسلی نر،کیسه غشایی(membranous)نرمی است با تعداد زوائد مخصوص و صفحات کتینی(chitinous plates)و قسمتهایی که دارای مو است و در انتهای قدامی خود حجم ان زیاد شده و پیاز تناسلی را تشکیل می دهد(bulb).

دستگاه تناسلی حشره ماده یا ملکه

 زنبور عسل حشره ای است که در ان هر دو تخمدان فعال بوده و از تعداد180-170لوله سازنده تخمدان به نام اواریول در زنبور ملکه خوب تشکیل شده است. با انکه زنبوران کارگر ماده هستند ولی تعداد لوله های تخمدانهای انها رشد نکرده است.

دستگاه تولید مثل ملکه به شکل زیر می باشد:1- دو تخمدان(overies)که قسمت بزرگی از محوطه شکمی را اشغال می کند.2- مجاری جانبی تخمدان(lateral oviducts)3- مجرای میانی تخمدان(median oviduct) که دو مجرای جانبی تخمدان در عقب به هم پیوسته و تشکیل معبر کوتاهی به نام مجرای میانی تخمدان را می دهد که به مهبل ختم میشود.در تلقیح مصنوعی انتهای سوزن سرنگ باید از مهبل گذشته و در داخل مجرای میانی تخمدان تزریق شود.4- مهبل (vagina) که از عقب به دهانه مهبل ختم شده و در وسط ان یک برجستگی زبانه ای شکل به نام چین مهبلی (valvefold) وجود دارد.5- بورسال (bursal) 6- مخزن منی (spermatheca) که در بالای مهبل قرار گرفته است.7- مجرای مخزن منی (spermatheal duct).