مدیریت آبیاری و کوددهی باغات انار

 انار درختی مقاوم به خشکی است اما آبیاری منظم سبب افزایش عملکرد این درخت می گردد. میزان آب آبیاری در باغات انار به عوامل متعددی همچون رقم، نوع خاک، روش آبیاری، فاصله کشت و حتی سن درختان دارد.

 معمولا در بهار تا اواسط اردیبهشت باغات انار را آبیاری نمی کنند، چرا که این تنش آبی سبب باز شدن گلهای بیشتری روی درخت شده و از رشد رویشی زیاد درخت جلوگیری می نماید. پس از آن در خاک های سبک هر 7-5 روز و در خاک های سنگین هر 12-10 روز یکبار آبیاری برای داشتن محصول مناسب لازم می باشد. فواصل آبیاری درختان انار برای رسیدن به بیشترین عملکرد باید در تابستان به حداقل برسد. آبیاری در اوایل زمستان در هوای سرد که منجر به یخ آب زمستانه شود برای از بین بردن آفات انار مانند لاروهای کرم گلوگاه بسیار اهمیت دارد. آبیاری دومی که در زمستان انجام می گیرد مربوط به اواخر زمستان است که عملیات شخم زدن و کودهی باغات پس از آن انجام می شود.

 آب مورد نیاز برای هر هکتار باغ انار بطریقه سنتی تقریباً حدود  30000 متر مکعب می‌باشد. در تحقیقات انجام شده در یزد میزان آب مصرفی در روش کرتی 21000 و در روش جوی و پشته  15000 و در روش قطره ای 7000 متر مکعب در طول یک فصل رشد می‌باشد. 

 درخت انار به انواع خاکها سازگاری نشان میدهد ولی به خاکهایی که دارای زهکشی کمی باشند حساس می باشد و درصورت بالابودن آب تحت الارضی نمی‌تواند تولید مناسب داشته باشد. بهترین خاک جهت کشت انار خاکهای رسی شنی یا شنی رسی با pH بین 7/5 تا 8/5 است.

 مقاومت انار به شوری : مقدار برای صفر درصد کاهش محصول 1/8 میلی موس بر سانتی متر است یعنی شوری آب آبیاری نباید از 1/8 میلی موس بر سانتی متر بیشتر باشد. چنانچه متوسط شوری آب آبیاری به 3/9 برسد، گیاه قادر به رشد نخواهد بود.

کوددهی باغات انار اهمیت زیادی دارد. کود آلی علاوه بر تامین عناصر غذایی ساختمان خاک را بهبود داده، از تجمع نمک در سطح خاک و تبخیر زیاد آب از سطح خاک جلوگیری می کند. مصرف صحیح کودهای شیمیایی بر اساس نتایج تجزیه خاک و برگ برای رسیدن به عملکرد خوب در انار باید در برنامه قرار گیرد.

 به طور عمومی می‌توان یک سوم کود نیتروژنی وتمام کود فسفاته و پتاسیمی را همراه با کود دامی، حداکثر یک ماه قبل از تورم جوانه ها مصرف کرد. یک سوم ازت پس از ریزش کامل گلبرگها، و یک سوم ازت باقیمانده به فاصله دو ماه پس از تقسیط دوم مصرف می‌شود. کودها را می توان در نیمه خارجی سایه انداز تاج درخت به صورت چالکود و یا کانال‌کود استفاده کرد.

در غالب خاکهایی که باغ انار در آنها احداث شده است، به میزان کافی پتاسیم وجود دارد امامحققان معتقد هستند که در صورت سبک بودن خاک و کاهش ماده آلی و همچنین پایین بودن غلظت پتاسیم در خاک ( کمتر از 250 میلیگرم در کیلوگرم ) می‌توان نسبت به مصرف سولفات پتاسیم به میزان نیم الی یک کیلوگرم به ازاء هر درخت بارده اقدام کرد

با توجه به آهکی و گاهی شور بودن خاکهای زیرکشت باغهای انار و نیز درجه شوری بالا و وجود بی کربنات فراوان در آب آبیاری در اکثرمناطق زیرکشت و از طرف دیگر ضرورت اصلاح pH خاکهای زیرکشت و تامین نیاز غذایی گوگرد وکلسیم، مصرف کودهای گوگردی همراه با مواد آلی به صورت کانال‌کود و یا چالکود و همچنین برای تعدیل اثر سدیم فراوان و اصلاح نسبتهای کلسیم به سدیم وکلسیم به منیزیم مصرف سولفات کلسیم ( گچ ) درباغها موثر است.

توصیه کود اوره در باغ انار براساس درصد نیتروژن کل خاک

درصد نیتروژن کل	اوره ( کیلوگرم در هکتار )
کمتر از 0/45	450-400
0/60-0/46	400-350
1/0-0/60	350-250
بیشتر از 1/0	250 >

توصیه کود فسفاته در باغ انار براساس میزان فسفر قابل جذب خاک

فسفر قابل جذب (میلیگرم در کیلوگرم)	فسفات آمونیوم( کیلوگرم در هکتار)
کمتر از 5	150-100
10-5	100-75
15-10	75-50
بیشتر از 15	صفر

توصیه کودهای میکرو در باغ انار

عنصر غذایی	کود	به ازاء هر درخت بارده (هر 4 سال یکبار )
آهن	سولفات آهن	1000-500گرم
منگنز	سولفات منگنز	250-150 گرم
روی	سولفات روی	1000-500 گرم
مس	سولفات مس	200-150 گرم