خاک ورزی حفاظتی

چکیده:
حدود 350 میلیون هکتار از اراضی جهان در اثر اجرای عملیات خاک‌ورزی شدید و نامناسب دچار فرسایش و تخریب شده است. میزان کل فرسایش خاک در جهان 26 میلیارد تن تخمین زده می‌شود و سهم ایران از آن در حدود 2 میلیارد تن می‌باشد.
به موازات مسئله فرسایش، کاهش ماده آلی خاک که در اثر عوامل مختلفی رخ می‌دهد، به چالش دیگر کشاورزی تبدیل شده است. میزان ماده آلی در اکثر نواحی کشور زیر یک درصد بوده و این امر می‌تواند پیامدهای منفی قابل توجهی برای کشاورزی به بار آورد.
اساس خاکورزی حفاظتی بر حفظ مقدار کافی بقایای گیاهی در سطح خاک، تردد کمتر در زمین و دستکاری کمتر خاک استوار است. هم اکنون خاکورزی حفاظتی به عنوان بهترین روش به زراعی و حفظ دو منبع با ارزش آب و خاک مد نظر متخصصین و بهره برداران است.

این روش که بیشتر از روش های دیگر مدنظر قرار گرفته است علاوه بر حفاظت خاک، با تولید محصول نیز در ارتباط است. خاک ورزی حفاظتی برروی شیبهای کم تا حدود 2% اعمال می شود تا شستشوی لایه را کاهش دهد.به کار بردن این روش نیز شامل بسیاری از جنبه های صرفه جویی در وقت و انرژی مربوط به خاک ورزی حداقل و بسیاری از صرفه جویی­های هزینه مربوط به تهیه بستر اقتصادی می باشد.
در این مقاله به بررسی تفاوت خاکورزی حفاظتی و خاک ورزی سنتی یا مرسوم و تاثیر آن بر فرسایش خاک و راندمان آب ، بیان مزایا و مشکلات CTIC، کشاورزی حفاظتی و حیات وحش، بررسی روش های متداول خاکورزی حفاظتی ،همچنین تعریف جامع تری از خاکورزی حفاظتی به عنوان کشاورزی حفاظتی پرداخته شده است.