اصولا آنچه از مفهوم و معنای واژه «نمایشگاه» برمی آید, نمایش دادن و دیده شدن است به تعبیر دیگر وقتی از رویدادی و محلی با عنوان نمایشگاه یاد می کنیم, دلالت اصلی بر تماشا و نگاه کردن است و درست به همین دلیل در تمام دنیا وقتی یک نمایشگاه قرار است برگزار شود, بر جنبه های بصری و تکنیک های متنوع نمایشی و ارائه محصولات با هدف دیده شدن و معرفی کردن, تاکید خاصی می شود
اصولا آنچه از مفهوم و معنای واژه «نمایشگاه» برمی‌آید، نمایش دادن و دیده شدن است. به تعبیر دیگر وقتی از رویدادی و محلی با عنوان نمایشگاه یاد می‌کنیم، دلالت اصلی بر تماشا و نگاه کردن است و درست به همین دلیل در تمام دنیا وقتی یک نمایشگاه قرار است برگزار شود، بر جنبه‌های بصری و تکنیک‌های متنوع نمایشی و ارائه محصولات با هدف دیده شدن و معرفی کردن، تاکید خاصی می‌شود.
بگذریم که در ایران اصولا نمایشگاه حالا چه از نوع کتابش باشد و چه از نوع محصولات غذایی و ماشین آلات صنعتی و فناوری، همواره بیشتر شبیه فروشگاه بوده است تا نمایشگاه، آن هم نه فروشگاه عمده بلکه یک خرده فروشی در مقیاسی بزرگ! برهمین اساس و به طور طبیعی اغلب نمایشگاه ها به عنصر نمایش و چیدمان صحیح، متنوع و خلاق بی توجه اند، البته استثنائا و انصافا یک مورد را از رویدادهای مشابه خارجی خوب آموخته و کورکورانه الگوبرداری کرده ایم، یعنی پوشیدن یک دست کت و شلوار و آویزان کردن یک کراوات و مستقر کردن چند بانوی مزین شده به انواع محصولات آرایشی!
چند روز پیش نمایشگاه گل و گیاه که یکی از پرمخاطب ترین و زیباترین رویدادهای نمایشگاهی پایتخت است، در تهران و بوستان گفت و گو برگزار شد؛ نمایشگاهی که به دلیل ماهیتش، برگزارکنندگان و غرفه دارانش خیلی نیازی به خلاقیت و چیدمان زیبایی شناسانه ندارند و آنقدر این گل های رنگارنگ و خندان در ذات خود زیبا هستند که ناخودآگاه هر کسی که در این نمایشگاه قدم می زند، محو آنها می شود و درمی یابد که چرا آقای نظامی چند قرن پیش سروده است:
یک دسته گل دماغ پرور / از خرمن صد گیاه بهتر
ولی از آنجا که به قول پروین اعتصامی هر گلی، علت و عیبی دارد/ گل بی علت و بی عیب خداست... این نمایشگاه گل هم با همه زیبایی اش، عیب و ایرادهایی داشت که فقط از هنر ما ایرانی ها برمی آمد. همان طور که در تصویر هم احتمالا مشاهده می کنید برگزارکنندگان نمایشگاه در برابر اغلب گل های به نمایش درآمده، چیزی شبیه شناسنامه آویخته بودند و در آن نام اصلی گل، نام علمی و فارسی آن را آورده بودند.
به عنوان مثال نام فارسی یکی از گل ها را با هم مرور می کنیم: «آگلونما پاتایا بیوتی» که بسیار هم شکیل و با معناست و به قول یکی از دوستان که هنگام بازدید از نمایشگاه می گفت من نمی دانم چرا مردم نام دخترانشان را فقط مریم، لادن، نیلوفر، بنفشه و... می گذارند، نام فارسی به این زیبایی مثلا «سیده آگلونما پاتایا بیوتی» یا «آگلونما پاتایا بیوتی سادات» به لطف این نمایشگاه کشف شد.
از طرف دیگر برخی از دوستان معتقدند آگلونما احتمالا نام کوچک این گل است و بقیه داستان را باید کنیه این گل دانست و گروهی دیگر هم می گویند این نام کاملا فارسی است؛ چراکه پاتایا، نام فارسی شهری فلسفی و هنری! در تایلند است و بیوتی هم که همان زیبای خودمان می شود. از این مزاح ها که بگذریم؛ تنها نکته ای که جای افسوس دارد، این است که در برگزاری یک نمایشگاه مهم ترین و ابتدایی ترین نکته، معرفی صحیح کالایی است که عرضه می شود و واقعا دست اندرکاران نمایشگاه های داخلی تا چه اندازه از کنار این موضوع اغلب براحتی عبور می کنند.