Agriculture in Iran

Agriculture in Iran

Engineer hussein Tahmasebi
Agriculture in Iran

Agriculture in Iran

Engineer hussein Tahmasebi

آماده کردن کندو ها برای خواب زمستانی و تعویض ملکه

جمع کردن قاب های اضافی:

کلیه قاب های که زنبورها اشغال کرده اند را قشنگ به هم چسبانده وزنبور را به حالت فشرده درمیاوریم وقابهای که زنبور درآن اشغال نکرده است را جمع کرده وقسمت فضای خالی کندو را توسط یک کارتن یا تخته سوا میکنیم وآن فضای خالی را توسط قاب های کندو پر مینماییم.ودر کندو را میبندیم.

هواگیری مناسب درکندو:

زنبور عسل را رطوبت از بین میبرد؛ سرما زنبور عسل را از بین نمیبرد؛ برای اینکه هوای داخل کندو تعبیه شود

درزمستان، بالای ملافه یک سوراخ به اندازه سه سانتی متربرروی ملافه انجام میدهیم تا هوای آلوده ورطوبت ازکندو خارج شود.

تعویض ملکه و ادغام برای زمستان گذرانی
نوع عملیاتی که برای آماده کردن کلنی ها برای زمستان گذرانی لازم است, بستگی به شرایط آب و هوای مناطق مختلف دارد. در مناطق گرم این عملیات حداقل, در مناطق معتدله کمی بیشتر ولی در نواحی سرد زندگی کلنی های زمستان گذران بستگی به عملیات آماده سازی دارد. آماده سازی برای زمستان گذرانی باید بلافاصله بعد از برداشت عسل آغاز شود.
عده ای عقیده دارند که تعویض ملکه باید اولین اقدام باشد تا کلنی برای بهار آینده آماده گردد. درباره این که یک ملکه را تا چه حدی می توان نگهداری نمود, عقاید متفاوتی وجود دارد. با وجود این که یک ملکه می تواند ۸ – ۷ سال قدرت تخمریزی خود را حفظ کند, بعضی زنبورداران هر ساله ملکه کندوهای خود را عوض می کنند. بعضی ملکه عده ای از کلنی های خود را در پاییز و ملکه عده دیگر را در بهار سال بعد تعویض می کنند. شاید بدترین روش ها این باشد که کلنی های خودشان تعویض ملکه کنند و ملکه ها مارک دار نباشند.
در جاهایی که میزان نوش و گرده فراوان است و کلنی از نظر جمعیت توسعه سریعی دارد ملکه عمرش کوتاهتر است. ملکه جوان در پاییز با سرعت بیشتری تخمگذاری می کند و تعداد زیاد
زنبورهای پاییزه بوجود می آورد. به علاوه قیمت خرید آنها در پاییز از بهار ارزان تر است. اگرچه پیدا کردن ملکه پیر در کلنی پرجمعیت کارآسانی نیست, به علاوه ممکن است ملکه به وسیله کارگران کشته شود و کلنی در زمستان از بین برود و اما اینها برای رد مزایای تعویض ملکه در پاییز دلایل مهمی نیستند.
تعویض ملکه با استفاده از استقرار سلول ملکه, به عنوان یک روش ساده و کم زحمت در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. به جای این که کلنی را برای پیدا کردن و حذف ملکه پیر در پاییز جستجو کنند و پس از آن به آرامی ملکه جوان را در آن رها نمایند, یک سلول حاوی ملکه در کندو نصب می کنند این عمل باعث می شود که ملکه سابق به طور اتوماتیک حذف شود. ملکه جدید به محض خروج از سلول, ملکه قبلی کندو را می کشد و جای آن را می گیرد. بعضی ها که این روش را به کار برده اند, چندان راضی نیستند. زیرا بسیاری از ملکه ها داخل سلول ها, می میرند و ملکه هایی که موفق به خروج از سلول خود می شوند, نمی توانند ملکه قبلی را از بین ببرند. مانند تمام روش های جدید, در این روش هم مسائل ناشناخته زیاد است.

 

بازدید کندوها برای زمستان گذرانی زنبورعسل

بازدید کندوها برای اماده کردن کلنیها برای زمستان گذرانی به شرایط اب و هوایی مناطق مختلف بستگی دارد.اماده سازی کلنی ها برای زمستان گذرانی باید بلافاصله بعد از برداشت عسل در اواخر تابستان یا اوایل پاییز اغاز شود.در این بازدید باید سه عامل مورد توجه قرار گیرد.اول:وجود ملکه جوان و شایسته در کندوو وضعیت تخمگذاری ان.دوم:وضعیت جمعیت کندو.سوم:وضعیت ذخیره زمستانی کندو.در صورتی که کندویی دارای ملکه پیر و از کار افتاده بوده و یا کندویی بدون ملکه باشد در صورتی که زنبوردار ملکه جوان تخمگذار در اختیار داشته باشد باید ملکه پیر را حذف کرده و ملکه جوان را به ان کندو معرفی کند.و در صورت نداشتن ملکه جوان چنین کندویی را در لیست کندوهای ادغامی قرار دهد.در مورد وضعیت جمعیت کندو هر گاه کندویی در اواخر تابستان کمتر از چهار قاب جمعیت داشته باشد چنین کندویی را باید ادغام کرد.با توجه به ذخیره زمستانی نحوه تغذیه باید طوری باشد که هر کندو برای یک قاب جمعیت حداقل دو کیلو عسل در اختیار داشته باشد.به عبارت دیگر یک کندوی ده قاب جمعیت باید حدود 20کیلو عسل جهت زمستان گذرانی داشته باشد.

تعیین مقدار ذخیره زمستانی لازم برای هر کندو و مقدار غذایی که باید به کندو داده شود

مقدار عسلی را که روزانه یک زنبورعسل در زمستان مصرف می کند تقریبا01/0گرم  باید در نظر گرفت.بنابر این مصرف روزانه یک کندوی 10-8 قاب جمعیت در زمستان که تقریبا بین 12000تا15000عدد زنبور دارد حدود 120تا 140 گرم عسل در روز است.دلیل این مصرف کم اینست که در هوای سرد زمستان وقتی که هوا کمتر از 8 درجه بالای صفر باشد زنبورها تمام وقت به صورت گلوله دور هم جمع می شوند و گرمایی را که بدنشان با خوردن عسل تولید میکند داخل ان گلوله حبس می کنند و در نتیجه مصرف عسل کم می شود.اما با فرا رسیدن اواخر زمستان و شروع فصل تخمگذاری ملکه مصرف عسل زیاد می شود.

امروزه جمعیتهای قوی زمستانی به جمعیتهایی گفته می شود که در اواسط تا اواخر پاییز علاوه بر 10قاب کندو حداقل تعدادی از قابهای طبقه را نیز پر کند و اکثر کندوهای زنبورداران موفق زمستان را به صورت دو طبقه سپری می کنند.

مقدار ذخیره زمستانی باید متناسب جمعیت کندو باشد.برای هر قاب زنبور مقدار5/1کیلو ذخیره زمستانی توصیه می شود.بنابر این کندویی که دارای 10قاب جمعیت است ذخیره غذایی لازم برای زمستان گذرانی ان15 کیلو عسل می باشد.اگر کندویی احتیاج به 12کیلو ذخیره زمستانی داشته باشد در مهرماه یا ابان ماه داخل ان 8کیلو عسل موجود باشد به چنین کندویی باید 4کیلو شکر که معادل 6لیتر شربت می باشد نیز رسانید تا موجودی ان به 12کیلو برسد.چون شربت غلیظ پاییزه باید دو قسمت شکر و یک قسمت اب باشد.

مقدار عسلی را که یک کندوی دارای 8 قاب جمعیت به طور متوسط تا باز شدن شکوفه های بهاری مصرف می کند به قرار زیر است:در ماههای مهر و ابان و اذر و دی،ماهی 500گرم،در بهمن ماه به علت شروع تخمگذاری یک کیلو گرم،در اسفند ماه دو کیلوگرم و در فروردین ماه پنج کیلوگرم خواهد بود که جمعا ده کیلوگرم عسل را شامل می شود.

نحوه زمستان گذرانی زنبورهای عسل داخل کندو

در هنگام زمستان که درجه حرارت محیط پایین است زنبورها به صورت توده در امده و دمای وسط توده زنبور که ملکه در انها قرار میگیرد در حدود35 درجه سانتیگراد ثابت نگه داشته میشود.این امر به خاطر فعالیت ماهیچه ای بدن زنبورها در سطح خارجی  توده است که گرما را به طرف داخل توده می فرستند و بدن انها به صورت عایقی مانع خارج شدن گرما از وسط  توده می گردد.برای انجام این فعالیت زنبورهای سطح خارجی توده مرتبا با زنبورهای داخل توده تعویض جا می کنند و با خوردن عسل و انجام حرکات ماهیچه ای قادر به تولید گرما می باشند.در هنگام زمستان زنبورها ابتدا در قسمت پایین کندو و نزدیک سوراخ پرواز متمرکز می شوند ولی به تدریج با پیشرفت زمستان به طرف عقب و بالا نقل مکان می کنند.در صورتی که کندو دو طبقه باشد به تدریج و در پایان زمستان توده زنبور به طبقه فوقانی و قسمت عقب ان منتقل می گردد.در مواقعی که هوا خیلی سرد باشد زنبورهای سطح خارجی توده زمستانی سر و قفسه سینه خود را به داخل توده فرو برده و فقط شکمشان در سطح توده واقع می شود.ولی با گرم شدن هوا مجددا توده از هم باز شده و فضای بیشتری را اشغال می کنند و با این عمل درجه حرارت داخل کندو را تنظیم می کنند.

منبع: mellifera.ir