شرایط مناسب برای درخت گردو

آب و هوا و شرایط مناسب برای رشد درخت گردو :

دما و رطوبت مورد نیاز گردو :

درخت گردو درطول تابستان و زمستان نسبت به گرما و سرمای بیش از حد حساس است. در طول دوره خواب زمستانه ، گردو می تواند سرمای ۱۱- درجه سانتی گراد را بدون خسارت جدی تحمل کند ولی پس از شروع رشد ، سرمای ۲- تا ۳- درجه سانتی گراد موجب از بین رفتن برگها ، شاخه ها و گلها شده ودر نتیجه محصول کاهش می یابد.

به علاوه شاخ و برگ درختانی که تا اواخر پاییز به رشد خود ادامه می دهند در معرض خسارت سرما قرار می گیرد. مقاومت ارقام مختلف گردو نسبت به سرما متفاوت است.

دمای بالاتر از ۳۸ درجه سانتی گراد موجب آفتاب سوختگی پوست سبز و چروکیدگی مغز گردو می شود و گاهی اوقات نیز میوه ها پوک می شوند.

در رطوبت نسبی کم و دمای بالاتر از ۴۰ درجه سانتی گراد ، به گردو خسارت جدی وارد می شود.

دمای پایین تابستان نیز مناسب نیست زیرا موجب می شود میوه ها به اندازه کافی پر نشود .

هوای خنک در طی فصل رشد ، برداشت محصول را به تاخیر انداخته و در نتیجه باغداران متضرر می شوند. بنابراین هوای خنک و فصل رشد کوتاه از عوامل محدود کننده پرورش گردو هستند.

گردو نیز مانند سایر میوه ها مناطق معتدله در زمستان به مقدار سرمای معینی نیاز دارد تا خواب آن برطرف شود. که به این ترتیب در بهار رشد رویشی و گلدهی کافی خواهد داشت.

در صورت عدم وجود سرمای کافی ، بازشدن جوانه ها و گلدهی نامنظم شده و به تاخیر می افتد و این موجب کاهش محصول و خشک شدن سرشاخه ها می شود. نیاز سرمایی ارقام مختلف گردو متفاوت است.

بارندگی :

بارندگی و رطوبت در اواخر فصل بهار و در تابستان موجب افزایش شیوع بیماری بلایت گردو می شود . ولی ارقامی که برگهای آنها دیرتر ظاهر می شود ، معمولا ا ز آلودگی مصون می مانند.

در صورتی که میزان بارندگی سالیانه حدود ۸۰۰ میلی متر باشد می توان درخت گردو را با موفقیت کاشت ، ولی در مناطق خشک تر آبیاری تکمیلی نیز ضروری است.

در شرایط آب وهوایی بسیار خشک احتمال دارد که درختان رشد مطلوبی داشته باشند ، ولی میوه ها به خوبی پر نمی شوند.

درختان گردو نسبت به شرایط نامطلوب سازگار هستند. مشاهده شده است که در شرایط نامساعد محیطی ، پرورش درختان گردو به صورت درختچه از نظر سازگاری مناسب بوده است.

خاک :

قبل از کاشت گردو ابتدا باید خاک رویی ، خاک زیرین ، زهکشی ، واکنش شیمیایی خاک (pH) و قابل استفاده بودن عناصر مختلف، مورد آزمایش قرار گیرد.

تجزیه خاک رویی و خاک زیرین اطلاعات مفیدی در مورد وضعیت خاک به دست می دهد.

خاک رویی باید حاصلخیز بوده و زهکشی خوبی داشته باشد.

گردو در مقایسه با سایر میوه های معتدله که معمولا در خاک هایی با اسیدیته کم رشد می کنند ، به خاک خنثی نیاز دارد. میزان اسیدیته خاک در قابل جذب بودن مواد معدنی مؤثر است.

اکثر عناصر معدنی در دامنه اسیدیته ۶ تا ۷ برای گیاه قابل جذب است.

معمولا در مناطق سرد واکنش شیمیایی خاک اسیدی است ، که با اضافه کردن آهک ، می توان آنرا افزایش داد.

غیر از خاک رویی ، وضعیت خاک زیرین نیز برای گردو اهمیت دارد زیرا ریشه های گردو تا عمق ۳ متری خاک نفوذ می کنند.

خاک زیرین باید عاری از سنگ ، رس سفت و لایه های غیر قابل نفوذ – که رشد ریشه را محدود می کنند –  باشد.

درخت گردو خاک فقیر ، خاک سطحی و خاک خشک را بهتر از شرایط آب و هوایی نامساعد تحمل می کند.

در ضمن خاک باید عاری از نماتد های مولد زخم ریشه و بیماریهای قارچی باشد.