گل‌های آپارتمانی: «برگ انجیری»

           گل‌های آپارتمانی: «برگ انجیری» 

           

«برگ انجیری» گیاه همیشه سبز و رونده‌ای است که در همه فصول سال می‌تواند زینتبخش محیط خانه شما باشد. این گیاه، برگ‌های پهن با بریدگی‌های عمیقی دارد، البته برگ‌های تازه آن بدون شیار است و پس از گذشت زمان و بزرگ شدن برگ‌ها، بریدگی‌ها روی آنها شکل می‌گیرد.

 

برگ انجیری جزو آن دسته از گیاهانی است که با تغییرات درجه هوا سازگار است و در فصول گرم و سرد سال طراوت خود را حفظ می‌کند. شاید مهم‌ترین نکته در انتخاب این گیاه برای آپارتمان‌ها همین موضوع باشد. این گیاه همیشه سبز، از مجموعه گیاهان رونده​ به حساب می‌آید و رشدی رو به بالا دارد.

نور، نه کم و نه زیاد
در مورد برگ انجیری‌ها باید به این نکته هم توجه کرد که آنها نیاز به نور مستقیم ندارند و باید از اشعه آفتاب دور نگه داشته شوند؛ پس بهتر است آنها را در فاصله‌ای مناسب از پنجره قرار دهید. فاصله مناسب به این معنا که نه خیلی از پنجره دور باشد و نه خیلی نزدیک. به عبارت دیگر بهترین نور برای این گیاه سایه آفتاب است، اما به خاطر داشته باشید اگر برگ انجیری شما رشد کندی دارد یکی از دلایل آن ​ کمبود نور است.

آب و کود؛ بموقع
برای آبیاری برگ انجیری‌ها هم مثل سایر گیاهان باید دقت کنید تا سطح خاک این گیاه چه زمانی خشک می‌شود، اما این گیاه به طور معمول به هفته‌ای یک بار در تابستان و دو هفته یکبار آبیاری در زمستان احتیاج دارد. نکته مهم آن است که باید دقت کنید هنگام آبیاری، سطح خاک از آبیاری قبلی مرطوب نباشد، زیرا در این صورت میزان آب برای گیاه زیاد است و موجب خراب شدن آن می‌شود.
اگر برگ انجیری شما رنگ سبز پررنگ خود را از دست داده، معنایش این است که گیاه شما به کود و تغذیه مجدد احتیاج دارد و اگر سر برگ‌های گیاه به رنگ قهوه‌ای درآمده، به دلیل کمبود آب در گیاه است.به طور کلی برگ انجیری‌ها جزو گیاهان مقاوم هستند که شما می‌توانید با رعایت نکاتی کوچک و ساده این گیاه زیبا و سبز را در خانه خود نگهداری کنید و از تماشا و طراوتی که به محیط می‌دهد، لذت ببرید.
>> جام جم/ ضمیمه چاردیواری/ مریم اسدی

راهنمای کاشت ۶ نوع سبزیجات در خانه و آپارتمان

راهنمای کاشت ۶ نوع سبزیجات در خانه و آپارتمان            

راهنمایی که در ادامه می‌خوانید اطلاعات و آگاهیهای مناسبی از ۶ نوع سبزی خوردنی را پیش رویتان می‌گذارد تا بتوانید حتی در بالکن منزل نیز چند نوع سبزیجات بکارید و پس از مدتی محصول خانگی خود را برداشت و مصرف کنید. اگر منزلی بزرگ‌تر دارید که باغچه‌ای هم در آن است، البته محصولی بیشتر خواهید داشت.

            
۱) پیازچه
پیازچه ، گیاهیست دائمی . ولی در خانه و مزرعه به عنوان گیاه یک ساله یا دوساله کاشته می شود . محل اصلی و بومی این گیاه کاملا روشن نیست ولی عده‌ای معتقد هستند که از سیبری ، یا اروپای شرقی به نقاط دیگر جهان منتقل شده است .
برگهای این گیاه باریک و به ارتفاع ۲۵ تا ۳۵ سانتیمتر می رسد .
رنگ برگ پیازچه ، سبز تیره است و در سال دوم گل می دهد .
گل پیازچه ، از نوک ساقه میانی که تا ۱۰۰ سانتیمتر ارتفاع پیدا می کند و به شکل لوله‌ای می باشد به صورت چتری و به رنگ‌های سفید مایل به سبز ارغوانی و بنفش خارج می شود .
پیازچه، انواع مختلفی دارد که ۳ نوع معروف و مشخص آن عبارتند از:
۱ – پیازچه معمولی که رنگ آن مایل به قرمز می باشد .
۲ – پیازچه سفید پیش رس .
۳ – پیازچه دائمی برگ پهن .

روش کاشت :
بذر این گیاه را با توجه به آب و هوای محل ، از اوایل اسفند ماه تا اواخر خرداد ماه می کارند .
به این منظور بایستی ابتداء زمین را کاملا آماده ساخت و با کود کافی تقویت نمود .
پس از آن که بذر را در زمین پاشیدند روی آنها را با کمی خاک برگ پوسیده و یا خاک نرم می پوشانند .
این گیاه به دو صورت خطی و دستپاش کاشته می شود .
در طریقه دستپاش ، وجین کردن و بیرون آوردن علف‌های هرز مشکل خواهد بود . در این روش بایستی با خارج ساختن تعداد زیادی از پیازچه‌های سبز شده کشت را تُنُک ( خلوت ) نمود به همین دلیل مقادیر زیادی از محصول تلف می گردد .
در طریقه کاشت خطی ( ردیفکاری ) وجین کردن زمین آسان می گردد و خارج ساختن علف‌های هرز به سادگی صورت می پذیرد . همچنین برای خرد کردن سِلِه زمین ( سله شکنی ) و نرم کردن خاک مشکلی پیش نخواهد آمد. در طریقه خطی ، بایستی سعی شود که فاصله خطوط از یکدیگر ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر باشد و بذرها به فاصله ۵ سانتیمتر از یکدیگر روی خطوط قرار گیرد .
بوته‌های دوساله پیازچه که به گل می نشینند ، پس از آن که گل‌ها کامل شدند ، بذرها در داخل غلافی سبز رنگ در نوک ساقه میانی بوجود می آیند این ساقه‌ها را پس از رسیدن و قبل از آن که خشک شوند قطع نموده در محل سایه و خشک که هواگیر باشد خشک می کنند .
سپس آنها را تکان داده بذرها را جدا می سازند و از خاک و خاشاک جدا نموده در ظرف مناسبی مانند کیسه و یا قوطی نگهداری می کنند .

۲) مَرزِه
مرزه گیاهیست یک ساله ، محل اصلی و اولیه این سبزی را قسمت‌های جنوبی کشور فرانسه می دانند .
روی ساقه‌های مرزه شاخه‌های زیادی می روید و بوته آن به ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر می رسد .
برگ‌های آن باریک وکشیده بوده و بسیار خوشبو و معطر می باشند .
این گیاه برای معطر ساختن غذاها و به صورت خام مصرف می شود .
گل‌های این گیاه ریز و صورتی رنگ می باشند .

روش کاشت :
این گیاه را می توان از اواسط فروردین ماه تا اواخر اردیبهشت ماه با توجه به وضع هوا کاشت .
مرزه در خاک‌های سبک و شنی ماسه‌ای بهتر عمل می آید .
در زمان برداشت شاخه‌های جوان و کوچک را برای مصرف قطع میکنند و مجددا شاخه‌های جدید رشد کرده و قابل برداشت می گردند .
مرزه را بصورت کرتی و دستپاش می کارند .

۳) نعناع
نعناع ، گیاهیست دائمی که به صورت خودرو ، می روید و به هیچ عنوان وسیله بذر کشت نمی شود .
نعناع با ریشه دوانیدن خود بخود زیاد می گردد .
برگ این گیاه سبز تیره و کنگره کنگره و بسیار معطر می باشد .
مصرف آن به دو صورت خشک شده و تازه بوده و تازه آن همراه خوراکی‌ها ، مصرف می شود .
برای معطر ساختن شیرینی و تُرشی بکار می رود و خشک شده آن را برای معطر ساختن دوغ و ماست و خیار نیز مصرف می کنند .
انواع مختلفی از این گیاه وجود دارد . در ایران ۱ تا ۲ قسم آن بیشتر کاشته نمی شود .

روش کاشت :

ریشه نعناع را به قطعات چند سانتیمتری تقسیم نموده و در نقاط مختلف به خصوص در کنار باغچه می کارند .
این ریشه‌ها ، پس از سبز شدن بسرعت ریشه دوانیده و ساقه‌های جدید را بوجود می آورند .
نعناع را بهر طریقی که بکارند نتیجه نهایی به صورت نامنظم و کَرتی خواهد بود ، چون ریشه‌ها به اطراف می دوند و ساقه می دهند .

۴) ترخون
ترخون، گیاهیست دائمی که محل اصلی و اولیه آن را در سیبری ، اروپای شرقی و آسیای شمالی می دانند .
از ریشه این گیاه ، هرساله ساقه‌های زیادی می روید که گاهی بلندی آنها به ۷۰ تا ۸۰ سانتیمتر می رسد .
برگ این گیاه باریک و بلند و به رنگ سبز تیره بوده و مزه آن تُند و بسیار معطر میباشد .
ترخون را به عنوان سبزی خام مصرف می کنند و برای معطر ساختن خیارشور و سالاد و غیره استفاده می کنند .

روش کاشت :

ترخون را بوسیله ریشه تکثیر می کنند .
به این ترتیب که اوایل بهار ریشه‌ها را از زمین خارج ساخته و قطعه قطعه می کنند . هر قطعه را در نقطه‌ای جداگانه به صورت خطی و یا متفرق می کارند .معمولا چون ریشه گسترش پیدا می کند ، فاصله بین ریشه‌ها را در زمان کاشت بین ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر در نظر می گیرند .
پس از کاشت ریشه‌ها آبیاری زمین ضرورت دارد .
برداشت این گیاه با توجه به وضع هوا و درجه حرارت از یک ماه بعد از کاشت صورت می گیرد . در نقاط معتدل و گرم محصول طرخون زودتر از سایر سبزیها به دست می آید و به عنوان سبزی نوبر مصرف می شود .
معمولا ریشه‌های این گیاه که در یک محل کاشته شده باشد پس از ۳ سال محصول کمتری خواهد داد . لذا بایستی مجددآ نسبت به خارج ساختن ریشه‌ها و دوباره کاری آنها اقدام شود .
در موقع کاشت بایستی سعی شود که ریشه‌های کهنه و پوسیده را جدا کرده از زمین خارج ساخت و ریشه‌های جوان را انتخاب نموده و کاشت .
آبیاری این گیاه به فاصله هر ۵ روز ضرورت دارد .

۵) ریحان
ریحان ، گیاهیست یک ساله که محل اصلی و اولیه آن هندوستان میباشد .
برگهای ریحان ، به رنگ سبز یا بنفش و بسیار معطر و تُند است .
برگ این گیاه به صورت خام با غذاها مصرف می شود .
آب و هوا و خاک : این گیاه در بیشتر نقاط ایران کاشته می شود و معمولا بذر آن را از نیمه فروردین ماه تا اواخر خرداد ماه با توجه به آب و هوای مناطق می کارند .
ریحان ، احتیاج فراوان به آب دارد . در صورتی که با کمبود آب روبرو شود از بین خواهد رفت .
این گیاه درصورتی که در زمینی که مواد غذائی کافی داشته باشد کاشته شود ، محصول خوبی خواهد داد .

روش کاشت :

ریحان را به دو صورت دستپاش در زمین‌های کَرت بندی شده می کارند و چون در زمان برداشت با ساقه به بازار ارائه می گردد ، لذا آن را با ساقه از بوته جدا می کنند ، یا آنکه با ریشه از خاک خارج ساخته ، ریشه‌ها را قطع نموده به بازار ارائه می دهند .
مراقبت اساسی درکشت ریحان، حفظ رطوبت وآبیاری بموقع زمین میباشد .
برای تهیه بذر ریحان ساقه‌های بوته گیاه را نمی چینند تا به گل بنشیند و پس از آن که گل‌ها رسیدند و دانه بسته شد و بوته‌ها کاملا شادابی خود را از دست دادند به آرامی ساقه‌های گل دار را قطع کرده و در محل سایه و خشک روی پارچه و یا نایلون می خوابانند .
زمانی که ساقه‌ها کاملا خشک شدند آنها را تکان داده و بذرها را از خاک و خَس و خاشاک جدا می نمایند و در ظرف مناسبی نگهداری می کنند.

۶) شاهی
شاهی ، گیاهیست یک ساله که وسیله بذر تولید و تکثیر می شود .
شاهی را اغلب به صورت خام مصرف می کنند .
محل اصلی و اولیه این گیاه دقیقا مشخص نشده لکن مسلم است که از نواحی سرد معتدل و مرطوب مانند ، اروپا به سایر نقاط جهان انتقال یافته است.
این گیاه در نواحی و مناطق گرم ، قبل از آن که برگ‌ها نمو کامل بنمایند به گل نشسته و تولید بذر می کند .
به همین دلیل بایستی بذر آن را خیلی زود و در اوایل بهار کاشت .
البته بنا به شرایط آب و هوا در هر محل این زمان تغییر می کند .
شاهی احتیاج به آب و رطوبت زیاد دارد و باید هر ۳ تا ۴ روز یک مرتبه آبیاری شود و در زمین‌های مرطوب و نمدار کاشته شود .

روش کاشت :

این گیاه را به صورت دستپاش ( کَرتی ) می کارند و برداشت محصول آن به صورت برش شاخ و برگ انجام می گیرد .
همانطور که قبلا اشاره شد این گیاه در مناطق گرم خیلی زود تولید بذر می کند و در مناطق سرد زمانیکه درجه حرارت هوا بالا برود و در واقع در اواسط تابستان بذرگیری امکان پذیر می گردد .
بذر شاهی خیلی ریز و قرمز رنگ است و درهر گرم ۴۰۰ تا ۵۰۰ دانه بذر دیده می شود .
برای کاشت ۱۰۰ متر مربع زمین حدود ۵۰ تا ۱۰۰ گرم بذر کافی خواهد بود .

۷) تربچه
تربچه گیاهیست از لحاظ مصرف یکساله ، از لحاظ تهیه بذر دوساله ، این گیاه از ترب کوهی وحشی که اصلاح و تربیت شده بدست آمده است .
محققین گیاه شناسی محل اولیه و اصلی آن را کشورهای مصر و یا چین می دانند .
این گیاه دارای انواع و اقسام فراوانی بوده برگ‌های آن بیضی شکل و کشیده هستند و اطراف برگ دارای بریدگی و شکاف بوده و زبر(خشن) میباشد .
برگ‌ها مستقیم از ریشه خارج می شوند . قسمت اصلی و خوراکی تربچه برجستگی انتهایی برگ‌ها است که به رنگ‌های مختلف ، سفید ، قرمز ، و دورنگ دیده می شود .
تربچه ، یکی از سبزیهای اشتها آور است که در اکثر خانواده‌ها آن را مصرف می کنند . برگ آن نیز خوراکی می باشد .
عده زیادی از مردم تربچه را در منزل می کارند و در سر سفره اغلب خانواده‌ها دیده میشود .
اصولا این گیاه را به دو نوع تقسیم می کنند و کلیه انواع این گیاه را در این دو دسته قرار می دهند .
۱ – تربچه نقلی یا تربچه چهار فصل : این قسم تربچه خیلی زود سبز شده و محصول آن در مدت زمان کوتاهی بدست می آید .
تربچه به شکل و رنگ‌های : گرد قرمز ، گرد ارغوانی / گرد سفید ، گرد بنفش ، گرد قرمز نوک سفید ، تربچه نیمه بلند قرمز ، نیمه بلند قرمز نوک سفید ، نیمه بلند ارغوانی ، نیمه بلند سفید ، تربچه بلند قرمز ، تربچه بلند سفید و بلند بنفش وجود دارد .
۲ – ترب یا تربچه درشت : برای بدست آوردن محصول ترب ، مدت زمان بیشتری لازم است .
بوته‌های ترب ، بزرگتر از تربچه می باشد .
لذا بایستی فاصله بوته‌ها از یکدیگر بیشتر باشد تا فضای لازم برای رشد گیاه وجود داشته باشد .
ترب ، به دو رنگ ، سفید و سیاه وجود دارد که به نامهای : ترب سفید و ترب سیاه نامیده می شوند .
آب و هوا و خاک : تربچه در هر آب و هوا و خاکی می روید ، لکن در هوای گرم زود خَشَبی ( خشک و چوبی ) و پوک شده از مرغوبیت آن کاسته میشود . از نظر خاک ، زمان کشت را باید در نظر داشت ، باین معنی که برای کشت بهاره ، زمین شنی و سست بهتر از زمین رسی و شنی سخت می باشد .
بعکس برای کشت انواع تابستانه در زمین‌های رسی و شنی و نمدار بهترین محصول بدست می آید .
روش کاشت و ازدیاد تربچه و ترب : تکثیر تربچه ، وسیله بذر می باشد.
بذر تربچه ، قرمز رنگ ، کروی شکل و نسبتا ریز است .
قوه نامیه بذر تربچه ( قدرت سبز شدن بذر ) در حدود ۵ سال است .
به این معنی که بذر تهیه شده از تربچه برای کاشت بعدی حد اکثر تا ۵ سال قابل استفاده می باشد . ولی بهترین محصول از بذرهای جوان که حد اکثر ۳ ساله باشند بدست می آید .
بذر تربچه ۴ تا ۷ روز بعد از کاشت سبز می شود .
بذر مورد نیاز برای ۱۰۰ متر مربع زمین از انواع تربچه نقلی یا ریز ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم و برای انواع درشت ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم می باشد .
معمولا تربچه نقلی را به صورت نوبر می کارند . به این منظور از آبانماه به بعد تربچه را در زیر نایلون ، یا شاسی ، یا گلخانه کاشته ، در زمستان برداشت می نمایند .
تربچه را در هوای آزاد و فضای باز می توان بجز در طول زمستان در همه فصول کاشت .
کشت تربچه ، به دو طریق خطی ( ردیف کاری ) ، دستپاش ( کرتی ) انجام می شود .
زمان کاشت تربچه ، در فضای باز بنا به سردی هوا از اول اسفند ماه تا اول آبانماه توصیه می شود و می توان پیاپی آن را کاشت و برداشت نمود .
میزان مصرف بذر در زمان کاشت بستگی مستقیم به دقت و توجه فردی دارد که بذر را می کارد .
اگر به صورت فشرده کاشته شود ، مقدار بذر مورد نیاز بیشتر و اگر تُنُک و کم پُشت کاشته شود ، میزان بذر مورد مصرف کم خواهد بود .
( تذکر : آنچه در مورد نحوه کشت و مراقبت تربچه بیان شد شامل ترب، نیز می شود . فقط فاصله بین بوته‌های ترب ، بیشتر از تربچه خواهد بود همچنین مقدار بذر مصرفی ترب ، کمتر از تربچه ، بوده و مدت زمان سبز شدن ترب طولانی تر از تربچه خواهد بود .)
روش خطی ( ردیفکاری ) : در روش خطی ، بهتر است به ترتیبی بذرها را در شیارها قرار داد که فاصله بذرها از یکدیگر ۱ تا ۲ سانتیمتر ، فاصله شیارها از هم ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر باشند . سپس خاک اطراف شیارها را بروی بذرها بخوابانند .
روش کرتی ( دستپاش ) : در روش کرتی ، بایستی دقت شود بذرها بطور یکنواخت در زمین پخش شوند .به این منظور می توان مقدار بذر مورد نیاز برای کاشت را با ۲ تا۳ برابر خاک نرم و یا ماسه مخلوط نموده ، توامآ در زمین پاشید سپس با ماله چوبی یا شن کش روی آنها را پوشانید تا بذرها زیر خاک رفته و در معرض تابش مستقیم آفتاب و هوای آزاد قرار نگیرند همچنین در دسترس پرندگان نباشند .
کود دادن : تربچه از لحاظ احتیاج به مواد غذایی و کود خیلی قانع است به نحوی که در زمینی با حد اقل مواد غذایی می توان دو نوبت متوالی در سال تربچه را کاشت . لکن برای برداشت محصول خوب و مرغوب تقویت زمین ضرورت دارد .
تذکر : چون تربچه معمولا پس از ۱۸ تا ۲۵ روز از تاریخ کاشت بذر ، قابل برداشت خواهد بود ، توصیه می شود که بذر آن را با سایر سبزیها بکارند تا زمین بخاطر کشت تربچه معطل نماند .
به این منظور می توان تربچه را با سبزیهایی مانند : هویج درر یک زمان و یک محل کاشت زیرا در حالی که تربچه برداشت می شود ، هویج شروع به رشد میکند و از زمین حد اکثر استفاده خواهد شد .
بذر گیری : برای آن که شخصا بتوان بذر خوب تهیه نمود و بذر مورد نیاز سال بعد را تامین کرد . از آخرین محصول پاییزه تربچه‌های سالمتر و خوش فرم تر را جدا کرده ، جمع آوری می نمایند و در زیر خاک خشک کنار هم به صورت ردیف می خوابانند . در طول زمستان آنها را به همین شکل نگهداری نموده در اسفند تا فروردین ماه بتدریج آنها را از زیر خاک خشک خارج کرده ، به فواصل ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر از یکدیگر می کارند . پس از مدتی شاخه گل آنها از خاک خارج شده گل می دهد . در تیرماه و مرداد ماه بذرآنها می رسد . پس از رسیدن بذرها ، شاخه‌های حامل بذرها را که در غلاف ( غلاف بذرها را در داخل خود نگهداری می کند ) قرار دارد قطع نموده و دسته می کنند و در محل خشکی که هواگیر باشد خشک می کنند . پس از آنکه غلاف‌ها خشک شدند آنها را با ملایمت و به آهستگی به زمین می زنند ( می کوبند ) تا بذرها از داخل غلاف‌ها خارج شوند .آنگاه بذرها را از خاشاک جدا ساخته و در قوطی ، جعبه و یا پاکت در محل مناسبی نگهداری می کنند
در مورد تربچه‌های زمستانه بایستی از بذر تربچه‌های پائیزه بذر تهیه نمود.(مهندس منوچهر کارگر+پرورش و تولید گل های اپارتمانی وفضای باز)

چگونه فلفل پرورش دهیم

چگونه فلفل پرورش دهیم
پرورش فلفل در منزل مانند تهیه یک محصول ارگانیک و سالم است. فلفل سرشار از ویتامین ث می باشد و سبزی خوش طعمی است که در بسیاری از غذاها و سالاد ها مورد استفاده قرار گرفته و ارزش غذایی آن ها را بالا می برد؛ علاوه بر اینکه ویتامین موجود در آن ها برای جلوگیری از سرماخوردگی و نیز برای در مان آفت بسیار توصیه شده است. این چگونه به شما می گوید چطور در خانه فلفل خوبی پرورش دهید.

 1- درست است که فلفل را به راحتی می توانید بخرید، اما اگر خودتان دانه ی فلفل بکارید علاوه بر اینکه انواع مختلفی از آن را خواهید داشت، در هزینه هایتان صرفه جویی می کنید. پرورش فلفل در هوای سرد کار سختی است.

اگر در فصل های سرد سال نیستید و احتمال یخ زدن فلفل ها وجود ندارد، می توانید آن ها را در باغچه تان بکارید. دانه ی فلفل برای رشد کردن (به اندازه ای که بتوان آن را جا به جا کرد و در جای دیگری کاشت) به 8 الی 10 هفته زمان نیاز دارد.

 2- بعد از اینکه فلفل ها چند سری برگ دادند، می توانید آن ها را از محلی که تا الان در آن رشد کرده اند، جا به جا کنید و به ظرف هایی که برای پرورش شان انتخاب کرده اید انتقال دهید و ظرف ها را در ردیف هایی سه تایی کنار هم بچینید.

اگر بخواهید تعداد زیادی فلفل بکارید به ظرف های زیادی احتیاج دارید. اما اگر تعداد فلفل هایی که می کارید کم باشد، می توانید آن ها را درون لیوان پلاستیکی قرار دهید و برای اینکه آب اضافه از زیرشان خارج شود، انتهای لیوان را سوراخ کنید.

 3- فلفل، سبزی جالبی است. حتی زمانی که تازه آن را کاشته اید و کوچک است، برگ های سرسبز و شادابی دارد.

 4- بعد از اینکه هوا گرم شد، می توانید فلفل ها را در باغچه بکارید. فلفل ها را برعکس گوجه فرنگی می توانید نزدیک به هم بکارید. دو فوت (6/96 سانتی متر) فاصله ی مناسبی است. اما در بعضی منابع یک فوت (30/48 سانتی متر) را فاصله ی مناسب می دانند.

اگر آن ها را همان طور که گفتیم در قسمت های جداگانه و به فاصله ی 30/5 سانتی متری قرار دهید، زمانی که رشد کنند و بزرگ شوند، متوجه می شوید که این فاصله برای آن ها کم است و باعث شلوغ به نظر رسیدن فلفل ها می شود. بعد از چند هفته، یک تیر چوبی مستقیم را به عنوان تکیه گاه پشت ساقه اش قرار دهید و ساقه اش را به تیر محکم کنید.

5- وقتی فلفل کوچک است و برگ هایش به سرعت رشد می کنند، چون هنوز ساقه اش ضعیف است، تیر چوبی از آن محافظت می کند. بعد از چند هفته به مشکل دیگری برخورد می کنید. اکنون ساقه به اندازه ی کافی قوی شده ولی شاخه هایش گسترده تر و شکننده شده است.

برای حل این مشکل می توانید گوشه های قسمتی که فلفل را در آن کاشته اید، بتون بریزید و داخل بتون چند میله قرار دهید و دور میله ها نوار یا طناب ببندید تا به این ترتیب از شاخه ها نیز محافظت شود.

 6- فلفل ها در محل پرورشی که در باغچه تان برایشان در نظر گرفته اید به سرعت رشد می کنند. زیرا خاک علاوه بر اینکه دمای مناسبی برای رشدشان دارد، نرم نیز هست. دلیل دیگر این است که تیر چوبی و میله ها به خوبی از آن ها محافظت می کنند.

 7-می توانید فلفل هایتان را به صورت تازه استفاده کنید یا با آن ها ترشی درست کنید، سرخ شان کنید، آن ها را خشک کنید، کباب کنید و یا داخلشان را با مواد دیگری پر کنید. مزه ی فلفل ها از شیرین و با تندی ملایم تا بسیار تند متغیر است.

چیزی که در کاشت فلفل های گوناگون مشترک است این است که کاشت همه ی آن ها برای یک باغبان تازه کار هم نسبتاً آسان است.
منبع:phow.ir

دستورالعمل فنی کاشت نهال

عنوان : دستورالعمل فنی کاشت نهال تاریخ شروع : 12/12/1389 مولف : دکتر علی دادار

توضیحات :              1- شخم زمین:با استفاده از گاوآهنهای قلمی یا دکمپکتور زمین باید به عمق120 تا130 سانتیمتر بصورت دو شخم عمود بر هم نرم وآماده گردد. 2- تهیه نقشه: برای کاشت درختان میوه روشهای مختلفی از جمله مربعی، مستطیلی، مثلثی و داربستی وجود دارد روشهای مستطیلی و مثلثی از دیگر روش ها بهتر است چون در این دو روش درختان از نور گیری بهتری برخوردار بوده و کمترین سایه اندازی را بر روی هم خواهند داشت . از کاشتن درختان به روش مربع در مناطق سردسیر باید خوداری گردد زیرا این روش مخصوص مناطق گرمسیری است در این روش درختان در صبح و بعد ظهر بر روی هم سایه اندازی دارند و عملکرد به شدت پائین می آید . 3- حفر گودال: ابعاد گودال بسته به حاصلخیزی، جنس خاک و نوع درخت متغیر است. در صورت مساعد بودن شرایط خاک بهتر است ابعاد گودال به طول 50 سانتیمتر ، عرض50 سانتیمتر و عمق 50 سانتیمتر باشد. در اراضی دارای خاک ضعیف و سنگلاخی ابعاد گودال به طول 100سانتیمتر، عرض 80 سانتیمتر و عمق 150 سانتیمتر در نظر گرفته می شود. با این روش کشت، درختان در مدت یک سال به اندازه دو تا سه سال رشد می کنند و در دراز مدت هیچ مشکلی برای رشد و نمو درخت بوجود نمی آید.درموقع حفر گودال، خاک سطح الارض(قسمت بالا) در سمت راست و خاک پائین در سمت چپ گودال ریخته شود. در زمان کاشت نهال خاک سطح الارض (که قویتر و حاصلخیزتر است) را با کود دامی پوسیده مخلوط نموده، و اطراف نهال با آن پر خواهد شد 4- خاک مناسب: بطور کلی اکثر درختان میوه طالب خاکهای سبک (شنی لومی) با اسیدیته 7-6می باشند. در صورت نامساعد بودن خاک، با انتخاب پایه مناسب می توان مشکل را برطرف نمود. از کاشت درختان هلو در خاکهای سنگین باید خودرای شود. چون پس از مدتی برگهای هلو کوچک و زرد رنگ شده ودر نهایت شروع به ریزش می نمایند. خاک های سنگین مناسب درختان آلو و گلابی است. در خاکهای آهکی و شنی و سنگلاخی نیز درختان گیلاس، گردو و زردآلو.بهترین عملکرد را دارند. 5- انتخاب نوع درخت ورقم مناسب آن: از کاشت درختان گردو ،زردآلو، سیب، گلابی(دیررس)،هلوهای زودرس (اسپرینگ تایم یا 60روزه و زعفرانی اول رس )و آلو(بخارا یا درگزی )در دشت خوداری گردد، چون در اکثر سال ها دچار سرمازدگی بهاره می شوند. برای کاشت درختان میوه بهتر است حداقل از دو تا سه رقم سازگار در منطقه استفاده گردد تا گرده افشانی به بهترین نحو صورت گیرد و ریسک تولید محصول کاهش یابد. 6- تهیه و حمل نهال: بهتر است از خزانه های مورد تائید کمیته نهال استان نهال دارای اتیکت تهیه گردد و بصورت شکلات پیچ تا محل مورد نظر انتقال یابد و بلافاصله کشت گردد. در غیر این صورت روی ریشه ها را بپوشانیده تا ریشه های مویی خشک نشوند. 7- آرایش ریشه و ضدعفونی نهال: پس از حذف ریشه های زخمی و شکسته، با استفاده از 50لیتر آب، 7 کیلوگرم کود دامی تازه و 300 گرم سم قارچ کش میتوان معجونی آماده کرده و ریشه ها نهال را با آن ضدعفونی نمود . 8- سر برداری نهال: بدون استثنا در موقع کاشت نهال باید سر برداری صورت گیرد تا تعادل قسمت هوایی و زمینی برقرار گردد. بستگی به نوع درخت سر برداری متغیر می باشد. بطور کلی برای اکثر درختان همچون سیب،گلابی،به وآلو یک متر و برای هلو و شلیل 80-60سانتیمتر وبرای گردو 120 سانتیمترسربرداری مناسب است. با توجه به خالی بودن ساقه گردو جهت جلوگیری از نفوذ آب به داخل ساقه محل برش باید با چسب پیوند پوشانیده شود . 9- جهت و ارتفاع کاشت نهال: برای گیرایی بیشتر،تولیدکنندگان نهال پیوند را در سمت شمال می زنند، لذا هنگام کاشت نهال باید پیوندک در سمت شمال قرار گیرد. در غیر این صورت 7-5 سال بعد،از تنه درخت صمغ خارج شده و باعث خشک شدن آن می شود.همچنین موقع کاشت نهال پیوندک باید20-10 سانتیمتر بالاتر از سطح خاک باشد تا خفه نشود. 10- آبیاری:لازم است بلافاصله پس از کاشت نهال، آبیاری دقیق انجام گیرد. در صورت نبودن آب، با پا خاک اطراف نهال را فشرده تا هوای اطراف ریشه هاخارج شود و از خشک شدن نهال جلوگیری گردد.

روش کاشت درخت زیتون توسط بانوان در حیاط منازل

 خاستگاه درخت زیتون سرزمین ایران می باشد . این درخت ده تا پنج هزار ساله بوسیله یونانیان از خاستگاه اولیه اش ایران به یونان و دیگر کشورهای مناطق مدیترانه برده و کشت وتکثیر شد زیرا اب و هوای مدیترانه برای رشد این گیاه مانند ایران کاملا مساعد بود. شهرستان ساوه سالی با هفت صد و پنجاه هزار تن تولید محصول زیتون یکی از مهمترین تولید کنندگان زیتون ایران می باشد. البته امیدوارم از این زیتون هایی که تولید میشود در سطح شهر و مغازه ها نیز یافت شود و همه شهروندان به ان دسترسی داشته باشند.
خواص درمانی زیتون بی نظیر است. در قران خداوند به زیتون سوگند یاد میکند، زیرا این میوه زندگی بخش و سلامت بخش است. پزشکان در شمارش مزایا و فواید این میوه همه مشترک الرای هستند. شاید حکمت های بسیاری در این میوه نهان است که به تحقیق و کاوش بیشتر نیاز دارد. بر ان شدم که خانم های خانه دار نیز از این موهبت یعنی کاشت درخت زیتون برخوردار باشند و به آسانی باعچه منزل را به این میوه مقدس اختصاص دهند تا افراد خانواده شان به اسانی از محصول خوب ان برخوردا شوند. زیتون علاوه بر سلامتی برای زیبایی پوست نیز حائز اهمیت است. برای کسانی که منزلشان حیاط داشته باشد، میتوانند براحتی به کشت زیتون بپردازند، برای کسانی که آپارتمان نشین هستند، بالکن مکان مناسبی است، برای کسانی که پشت بام بی مصرف و عاطل باطل دارند در صورت ایزوله نمودن بخشی و استفاده از سینی گلدان میتوانند به اسانی چندین درخت زیتون را در انجا کشت داده و تمام اهل خانواده در طول کل سال از محصول ان بهره مند شوند و با کنسرو کردن ان در اب نمک تمام سال از این نعمت به وفور بهره مند شوند

میوه زیتون پس از برداشت باید بسرعت از هسته ان جدا شود تا امکان گندیدن و خراب شدن از بین برود. زیرا این میوه پس از برداشت اگر با روش انبارداری نگهداری شوند دچار قارچ شده و گندیده میشوند. برای کاشت دانه های زیتون ان را باید از گوشت جداکرد.
زمین های مساعد کشت زیتون ، زمینهایی هستند که خاک نرم ورسی و شنی هواخور داشته و پ . های خاک بالاتر از هفت نباشد

روش کاشت هسته زیتون
زمان کاشت هسته زیتون بستگی به میزان گرما محیط دارد. مقداری زیتون رسیده را برداشته و هسته ها را از گوشت ان جدا کرده. بهترین راه این که انها را میل بفرمایئد بعد هسته ها را در ظرفی تو گودریخته شستشو دهید . بعد هسته ها را زیرافتاب گرم و داغ خشک نمائید تا هیچونه قارچی روی هسته زیتون ها ایجاد نشود. برای احتیاط این دانه ها را به چند شکل میتوانید ضد عفونی نمائید. حتما باید دانه های رسیده زیتون را برای کاشت انتخاب نمائیدتا جوانه تولید شود.برای ضدعقونی کردن زیتون از قارچ و افت ها میتوانید انها را در مایع سرکه ریخته با دست تکان داده بعد انها را شستشو داده و برای کاشت استفاده نمائید. سرکه قارچ ها را از بین میبرد ولی روش بهتر استفاده از روش حرارتی است که نه تنها قارچها را از بین میبرد بلکه انگلهای احتمالی را نیز از بین برده و هسته میتواند بشکل مناسب رشد نماید و از گزند قارچ و انگلها در امان باشد.
برای حفاظت هسته مورد نظر از خطر قارچ و آفات دیگر میتوان ان را بمدت 15 دقیقه درقابلمه شیشه ای کمی مرطوب درداردرون محفظه فر اجاق گاز و یا درمیکرووله در 160 درجه قرار داد. در قابلمه نباید سفت بسته شود. بعد از مرحله قارچ کشی دانه ها برای رشد در خزانه اماده میشوند. میتوان قبل از کاشت چند ساعت دانه ها را در اب تصفیه شده خیساند تا برای کاشت مقداری مرطوب باشند. بطور مثال میتوانند با این روش سی چهل جوانه زیتون به شکل تک تک در قوطی های کوچک خالی ماست پرورش دهید و این مجموعه خزانه زیتون شما را تشکیل میدهند. یعنی برای هر جوانه به یک قوطی خالی کوچک ماست نیازمند هستید. البته گلدان های پلاستیکی به قطرسه چهار سانتی متری نیز در گلفروشی ها یافت میشود که برای این کار مناسب هستند ولی باید برای تهیه ان مقداری هزینه صرف نمائید.ولی این قوطی های خالی کوچک ماست هزینه ای در بر ندارند. . در هر قوطی کوچک ماست فقط یک دانه کاشته میشود. نوک هسته باید رو به بالا باشد تا دانه بخوبی رشد نماید. قوطی ها را با مقداری خاک رسی و شنی پر کرده بعد هسته زیتون را در عمق نیم و یا یک سانتی متر قرار میدهیم. قبل از کاشت وقرار دادن هسته زیتون در هر ظرف ماست مقداری اب ولرم به روی خاک بریزید تا خاک رطوبت لازم را دارا باشد.
بعد این قوطی های کوچک ماست( به نسبت نیاز از ده تا بیست و یا شاید سی به بالا را) که حاوی خاک و هسته زیتون است را در فضای گرم و افتاب گیر و کمی سایه دار قرار دهید. وقتی جوانه ها شروع به سر زدن و رشد کردن باید انها را در بخش بسیار افتاب گیر قرار دهید زیرا این گیاه به افتاب بسیارنیازی دارد.

آبیاری
قوطی های ماست محتوی دانه شما باید مرتب مرطوب باشد ولی نباید خیلی خیس باشد تا هسته زیتون دچار پوسیدگی و خفگی نشود. برای همین منظور از ظروف خالی اسپره وار ( برای این منظوراز ظروف شیشه پاک کن خالی که دارای دگمه و بخش اسپره هستند استفاده کنید)برای آبیاری ملایم و تدریجی استفاده کنید. تا همیشه خاک روی دانه مرطوب شده و رطوبت بتدریج به هسته برسد. کافی است فقط با نوک انگشت خاک را لمس نمائید. اگر در این بررسی انگشت شما مرطوب شد. میتوانید مطمئن شوید که به ابیاری نیاز ندارد. هر روز میتوانید با این بازرسی به میزان رطوبت خزانه تان اگاه شوید و به موقع انها راآبیاری کنید. خزانه جوانه ها را در مرحله جوانه زدن نباید کود دهید. بعد از گذشت دو ماه میتوانید از کودهای مایعی بسیار بسیار رقیق شده هفته ای یکبار برای کود دهی خزانه استفاده کنید. جوانه ها بعد از دوسال با کودهای شامل برگ های خشک شده هفته ای یک بار کوددهی میشوند . به مدت چهار تا شش هفته و یا کمی بشتر جوانه ها ظاهر میشوند. بعد از اینکه جوانه ها رشد کرده و سر زدن لازم است محل این جوانها تغییر یابد. برای این منظور از گلدانهای مناسبی استفاده میشود و به تعداد خزانه باید گلدان تهیه نمائید. این جوانه ها را با خاک با احتیاط از قوطی ماست در اورده و کافی است که با انگشت کمی قوطی ماست را فشار دهید تا این گیاه اولیه با خاک و ریشه براحتی خارج شود. احتیاط لازم است تا ریشه های طرد شکسته نشوند. هر گلدان را با مقدار کافی خاک رسی شنی اماده کرده و در میان خاک گلدان را با دست گود کرده و این جوانه رشد یافته همراه با خاک که به شکل یک کاموا کلاف شده است را در وسط گلدان به آرامی قرار داده و اطراف ان را با خاک بشکل ملایم می پوشانید و آنرا ابیاری کرده و دربخش اقتاب گیر حیاط منزل قرار میدهید. همانطور که گفته شد در مراحل رشد باید این گیاه را مرطوب نگه دارید تا خوب رشد کند. بعد از مدتی که درختچه ها خوب رشد کردند و دو ساله شدند میتوانید انها را به باغچه منزلتان بخش افتاب گیر انتقال داده و بروش اولیه یعنی اینکه دقت فرمائید ریشه ها به هیچ وجه اسیب نبینند. به همین دلیل نهال را همراه با خاک در اورده و به آرامی و دقت در گودالی که قبلا اماده نموده اید و ته گودال را با مقداری کود برگی و آب پر نموده اید بکارید بعد از کاشت روی ان را با خاک رس و شنی همراه با کود برگ بپوشانید و با دست کمی فشار دهید. بعد مقداری اب به پای درخت بریزید.