پنبه (مراحل کاشت،داشت،برداشت)

پنبه
خصوصیات : پنبه گونه های وحشی زیاید دارد که همگی به جنس Gossypium تعلق دارد . بنظر می رسد که منشأ تمام گونه ها از آفریقای استوائی باشد .

قابلیت شستشو ،‌دوام ، استحکام (‌هنگام خشک و تر بودن ) ،‌قابلیت هدایت بخار آب ، دوام شیمیایی ، نرمی ، قابلیت انعطاف و سهولت آب رفتن یا تجمع اولیه از خصوصیات الیاف پنبه می باشد .

بیشتر ارقام زراعی از گونه G.hirsutum می باشد .

پنبه گیاهی است ذاتاً چند ساله که بصورت گیاهی یکساله مورد زراعت قرار می گیرد .

پنبه دارای ریشه مستقیمی است که به سرعت زیادی به اعماق خاک نفوذ می کند .

میوه بصورت کپسول یا غوزه است .

سازگاری: پنبه گیاهی است گرما دوست که به هوای گرم و یک فصل رشد بدون یخبندان حداقل ۲۰۰ روزه محتاج است . پنبه به آفتاب فراوان نیاز دارد . کمبود نور موجب افزایش رشد سبزینه ای و نقصان تولید غوزه می شود .

عوامل مؤثر بر گیاه پنبه:

-درجه حرارت پایه گیاه:13 تا 15 درجه سانتی گراد
دمای مطلوب برای جوانه زنی:در حدود 22 درجه سانتی گراد
مناسب ترین درجه حرارت برای رشد پنبه:21 تا 26 درجه سانتی گراد
درجه حرارت برای گل دهی و میوه دهی:26 تا 32 درجه سانتی گراد
حرارت قابل تحمل برای گیاه:درحدود 35 تا 45 درجه سانتی گراد

-به طور کلی پنبه در گروه گیاهان گرما دوست ونور پسند قرار دارد.یکی از مهم ترین شرایط کشت پنبه نور کافی است که کمبود آن در عملکرد تأثیرات منفی دارد و باعث ریزش گل و قوزه می شود که این امر به دلیل کاهش فتوسنتز و نرسیدن مواد به شاخه های جانبی است.

-پنبه گیاهی است که برای کشت نیاز به آب کافی دارد کمبود آب و افزایش حرارت باعث زود رسی شده و گیاه سریعاً به گل می رود کشت پنبه با بارندگی منظم سالیانه به مقدار 400 تا 650 میلی متر موفقیت آمیز خواهد بود ولی به طور کلی کشت موفق پنبه بستگی به آبیاری منظم هم چنین تنظیم دقیق فاصله بین آبیاری ها و میزان آبیاری دارد.حساس ترین مرحله رشد در پنبه نسبت به کم آبی مرحله رشد زایشی است.

-معمولاً پنبه به انواع خاک ها سازگاری دارد.اما خاک های شنی و رسی،حاصل خیز با عمق زیاد مطلوب گیاه پنبه است.پنبه به PH خاک زیاد حساس نیست به طوری که در خاک هایی با PH حدود 5 تا 10 کشت می شود.پنبه جزء گیاهان مقاوم به شوری است.

ارقام: بیشتر ارقامی که امروزه در جهان کاشته می شود به گونه G.hirsutum تعلق دارد .

تناوب زراعی: پنبه به عنوان اولین محصول وجینی پس از گیاهان علوفه ای چند ساله ،‌کود سبز و یا کود حیوانی فراوان ( ۳۰ الی ۵۰ تن در هکتار ) قرار می گیرد .

پنبه از محصولاتی است که می توان آن را طی چند سال مداوم در یک زمین کاشت بدون آنکه عملکرد آن نقصان یابد .

مثالهایی از تناوب پنبه عبارتند از :‌

یونجه ـ پنبه ـ ذرت ـ گندم ـ آیش

کود سبز ( خلر ، منداب ، شنبلیله ، لوبیا روغنی و یا شبدر ) ، پنبه ـ حبوبات ـ گندم

کود سبز ( خلر ، چاودار، ماشک ) ، پنبه

پنبه ـ آیش ـ گندم

پنبه ـ آیش

کود شیمیایی: تولید هر تن وش ( دانه همراه با الیاف ) موجب خروج ۳۲ تا ۴۶ کیلو ازت ،‌۱۲ تا ۱۵ اکسید فسفر ، ۳۲ تا ۴۳ کیلو اکسید پتاسیم ، ۳۰ الی ۴۰ کیلو اکسید کلسیم (cao) و ۸ تا ۱۰ کیلو منیزیوم (Mgo) از زمین می گردد . بطور معمول ۹۰ الی ۱۵۰ کیلو ازت ، ۹۰ تا ۱۲۰ کیلو فسفر و در صورت کمبود پتاسیم ۵۰ تا ۶۰ کیلو اکسید پتاسیم در هکتار بکار می برند .

تاریخ کاشت: حداقل درجه حرارت برای جوانه زدن بذر پنبه حدود ۱۵ درجه سانتی گراد می باشد . بهترین درجه حرارت برای جوانه زدن و رشد گیاهچه پنبه حدود ۳۴ درجه سانتی گراد است .

میانگین درجه حرارت شبانه روزی هوا به حداقل ۱۵ درجه سانتی گراد رسیده .

 کاشت: بذر سالم پنبه می تواند تا ۱۱ سال قوه نامیه خود را حفظ نماید مشروط بر آنکه در شرایط مساعدی نگهداری شود .چنانچه درصد جوانه زدن بذری از ۸۰ درصد کمتر باشد بایستی از کشت آن خودداری شود .مساله دیگر در کشت پنبه وجود کرک روی پنبه دانه است . کرک نه تنها بر کار دستگاه ردیف کار ایجاد اختلال می نماید بلکه در جذب آب دخالت نموده و جوانه زدن را به تأخیر می اندازد .برای کرک زدائی می توان از وسایل مکانیکی سانیده استفاده نمود .

اما مواد شیمیایی ماند اسید سولفوریک ( فرو بردن بذر در محلول ۱ نرمال اسید برای ۱۰ تا ۱۵ دقیقه و سپس شستن کامل و خشک کردن بذر ) و یا قرار دادن پنبه دانه تحت تأثیر بخار اسید کلریدریک نتیجه بهتر و کامل تری می دهد و کرکها بهتر حذف می کند .

روش کاشت
- جهت تهیه بستر بذر از شخم نسبتاً عمیق پاییزه ( حداقل 30 سانتی متر ) استفاده می شود و چنانچه در بهار و در زمان کاشت ، علف هرز مزرعه را پوشانده باشد از شخم سطحی عمود بر جهت شخم اولی استفاده می شود .
- آماده سازی بستر بذر در اوایل فروردین ماه و یاحتی در اواخر اسفند ماه به محض گاورو شدن زمین انجام می شود . کودپاشی ، پاشش علف کش قبل ازکاشت و چند نوبت دیسک مورد نیاز در این زمان انجام می شود (باید علف کش قبل از آخرین دیسک استفاده شود). مزرعه تا اواخر فروردین ماه یا اوایل اردیبهشت ماه به حال خود گذارده می شود . و بعداز یک بارندگی قابل ملاحظه (بیش از 12 میلیمتر ) باردیف کار اقدام به کشت می شود . تا در صورتی که فاصله ی زمانی بین جوانه زدن و سبز شدن بذور پنبه بارندگی حاصل نشود ، رطوبت مورد نیاز گیاه محفوظ باشد .
- در کشتهای اواخر فروردین ماه ، عمق کاشت کم (حدود 3 سانتیمتر ) و در صورت به تأخیر افتادن کاشت ، عمق کاشت بیشتر ( حدود 5 سانتیمتر ) در نظر گرفته می شود . عمق کاشت به بافت خاک نیز بستگی دارد ولی بهر حال نباید بیش از 7 سانتیمتر باشد . زیرا اولاً بذر پنبه به سله خاک بسیار حساس است و ثانیاً چنانچه فاصله ی زمانی بین جوانه زدن و سبز شدن به طول بیانجامد گیاهچه پنبه در معرض بعضی از بیناریهای قارچی قرار گرفته و خسارت می بیند .
-بسته به نوع تراکتوری که برای کاشت مورد استفاده قرار می گیرد،فاصله خطوط کاشت را می توان بین 80-75 سانتی متر و فاصله روی خطوط حدود 20 سانتی متر(البته پس از دو نوبت تنکی که در مرحله 3-2 برگی و 6-4 برگی انجام می دهید)در نظر گرفت.
-میزان بذر مورد نیاز در هکتار در صورت کرک دار بودن بذر 40 کیلو گرم و در صورت دلینته بودن 20 کیلو گرم در هکتار توصیه می گردد.باید توجه داشت در صورت استفاده از بذور کرک دار قبل از کاشت اقدام به ضد عفونی بذر با سموم قارچ کش متداول نمود.
-چنان چه مشاهده کردید قسمت هایی از مزرعه سبز یکنواخت ندارد در اولین فرصت اقدام به واکاری نمایید(به طور متوسط 60 هزار بوته در هکتار تراکم مناسبی می باشد).

داشت

-برای مصرف کود بهتر است نسبت به تجزیه خاک مزرعه اقدام شود و در صورت عدم دسترسی به آزمایشگاه،برای شرایط کشت آبی،150 کیلو گرم اوره(3/1 در زمان کشت،3/1 در اوج گل دهی و 3/1 تشکیل قوزه)،150 کیلو گرم سوپر فسفات تریپل و 100 کیلو گرم سولفات پتاس به همراه 40 کیلو گرم سولفات روی در زمان کاشت توصیه می شود.
-جهت کاستن از رقابت بین گیاه پنبه و علف هرز،در اولین فرصت(در حدود 4-2 برگی)،اقدام به وجین و سله شکنی نمایید.
-آب نقش اساسی در بروز پتانسیل عملکرد گیاه پنبه دارد.بنابراین آب را در زمان مناسب و به مقدار کافی بر اساس نیاز گیاه در اختیار آن قرار دهید.با توجه به شرایط خشکسالی حاکم در منطقه توصیه می شود زمان آبیاری را با توجه به رطوبت قابل استفاده در خاک در نظر بگیرید.هر گاه رطوبت قابل استفاده خاک به 50% تقلیل یابد(تشخیص این زمان هر گاه نمونه خاکی که از عمق 20-15 سانتی متر می گیرید در حد گاورو با کمتر از آن باشد)اقدام به آبیاری نمایید.در هر نوبت آبیاری نیز بین 600 الی 800 متر مکعب آب در اختیار گیاه قرار بدهید.
-شروع گل دهی تا چهار هفته پس از آن مهم ترین مرحله از رشد و نمو گیاه می باشد چرا که 90% غوزه های قابل استحصال به عنوان محصول وش در این مدت که مصادف با تیر ماه است،تشکیل می شوند.لازم است در طول این مدت گیاه اولاً با تنش رطوبتی مواجه نشده و ثانیاً با عواملی چون آفات که باعث خسارت به قوزه ها می شوند نیز به موقع مبارزه شود،چرا که شرایط جوی پس از این مدت یعنی مرداد ماه به ویژه گرمای زیاد روز و شب به شدت ماندگاری قوزه ها را پایین می آورد.

کنترل علفهای هرز: پنبه به علف کشهای هرونی بسیار حساس است . علف کشی مانند تریفلورالین را می توان قبل از کاشت با خاک مخلوط نمود . این علف کش اثر بقائی داشته و بذر علفهای هرز را در مرحله جوانه زدن تا ۲ الی ۳ ماه پس از سبز شدن محصول کنترل می کند بدون اینکه بر پنبه اثر نامطلوبی گذارد .

آفات و امراض: کرم خاردار پنبه ، کرم غوزه پنبه ، کرم برگخوار پنبه ، کرم ساقه خوار پنبه ، عسلک پنبه ، تریپس زرد پنبه ، سن سبز پنبه ، سنگ تخم پنبه ، کنه تار عنکبوتی و کک پنبه را نام برد .

کرم خاردار پنبه با نام علمی Earias insulana از مهمترین آفات پنبه در ایران محسوب می شود .

کرم خاردار به رنگهای قهوه ای ، زرد یا سبز زیتونی و گاهی خاکی دیده می شود . بر روی حلقه های پشتی بدن لارو برآمدگی های گوشتی خار مانند دیده می شود . این کرم از اوایل فصل به غنچه های جوان حمله و از طریق تغذیه آنها را سوراخ کرده و باعث ریزش گلها و غوزه های جوان می گردد . غوزه های مسن مقاومت نشان داده و ریزش نمی یابد .

و نیز مبارزه شیمیایی با سمومی مانند گوزاتیون یا سوین امکان پذیر است .

کرم غوزه پنبه با نام علمی Heliothis obsoleta علاوه بر پنبه به بسیاری محصولات دیگر نیز حمله می کند . خسارت توسط لاروهائی بعمل می آید که طول آنها به ۴۰ میلیمتر می رسد و رنگ بدن آنها از سبز تا سیاه متفاوت و روی پشت آنها چهار ردیف نوار تیره مشاهده می شود . لاروهای جوان ابتدا از پارانشیم برگ تغذیه و سپس به غنچه ، گل و غوزه حمله و غوزه ها را سوراخ می کند .

کرم برگخوار پنبه با نام علمی Spodoptera littoralis عمومی است که به پنبه خسارت وارد می سازد .

طول لارو کامل به ۴۰ میلیمتر می رسد و رنگ آن از زرد مایل به سبز تا سیاه مایل به خاکستری با نقطه های سیاه تغییر می کند . در روی سینه و شکم لارو خطوط طولی سبز مایل به زرد و در طرفین بدن نوار پهن موج دار به رنگ زرد تیره مشاهده می شود .

مبارزه زراعی علیه کرم برگخوار پنبه با جمع آوری بقایای محصول ، انهدام علفهای هرز و شخم عمیق پس از برداشت محصول می باشد . مبارزه شیمیایی با سمومی مانند دیپترکس ، سوین و گوزاتیون توصیه شده است .

کرم ساقه خوار پنبه بنام علمی Platuedra vilella کرمی کوچک به طول ۷ تا ۱۱ میلیمتر است که در ابتدای جوانی از جوانه های پنبه تغذیه و سپس از راس ساقه به داخل آن نفوذ و دالانی طولی به طول ۵ تا ۸ سانتی متر بوجود می آورد . شدت خسارت این آفت با گذشت فصل و چوبی شدن ساقه ها کاهش می یابد .

عسلک پنبه با نام علمی Bemisia tabaci شته ای است که به بسیاری گیاهان زراعی حمله می کند . این شته از طریق مکیدن شیره پرورده از آوند آبکشی سبب ضعف بوته ها گشته و با ترشحات خود سبب بهم چسبیدگی الیاف و نیز توسعه قارچها می گردد . خسارت اخیر موجب افت کیفیت محصول می شود . برای مبارزه شیمیایی ممکن است از سموم تیودان ، دیمیکرون و یا پرفکتیون استفاده نمود .

تریپس زرد پنبه با نام علمی Thrips flavus حشره زرد کوچکی است که بسرعت از بوته ای به بوته دیگر انتقال و به جوانه ها ، برگها و غوزه های جوان حمله و در سطح زیرین برگ ایجاد لکه های نقره ای می کند .

برای مبارزه با این آفت ممکن است از سموم فسفره استفاده بعمل آورد .

سنک تخم پنبه با نام علمی Oxycarenus hylipennis حشره کوچکی به طول ۴ تا ۵ میلیمتر است که از لپه دانه های رسیده تغذیه می کند . برداشت زودهنگام محصول جهت پیش گیری از تخم ریزی حشره بر روی دانه ها موثر است . کنترل شیمیایی علیه سایر آفات بر کنترل سنک تخم پنبه نیز موثر واقع می شود .

عامل بیماری بوته میری پنبه قارچی است بنام Fusarium oxusporum  که به بافت آوندی ریشه حمله و انتقال آب را مختلف می نماید .

ریزش برگهای مسن در اثر حمله این قارچ تسریع گشته و پژمردگی بوته در ارقام حساس مشاهده می گردد .

ظاهراً ارقام استونویل ، کوکروامپایر به این بیماری مقاوم و ارقام آکالا و دلتا پاین ۱۵ به این بیماری حساسند .

بیماری پژمردگی پنبه توسط قارچ Verticillium dahliae ایجاد می شود .بارزترین نشانه بیماری زرد شدن حاشیه برگها و فواصل رگبرهاست .

انتقال آب در اثر توسعه بیماری دچار اختلال شده و گیاه دچار پژمردگی می گردد . مبارزه بااین بیماری از طریق عملیات معمول بهداشتی ،‌ضد عفونی بذر با قارچ کشها و استفاده از ارقام مقاوم بعمل می آید . ظاهراً رقم ساحل مقاومت نسبی به این بیماری دارد .

بیماری ساق سیاه پنبه توسط یک نوع باکتری بنام Manthomonas malvacearum ایجاد می شود . حمله این باکتری سبب پوسیدگی و سوختگی ساقه و طوقه پنبه می شود . بدنبال توسعه بیماری ساقه ها خشک و یا ضعیف شده و در اثر باد و وزن بوته می شکند . عملیات بهداشتی ، ضد عفونی بذر و استفاده از ارقام مقاوم برای کنترل این بیماری توصیه شده است .

بیماری مرگ گیاهچه پنبه توسط قارچ ساپروفیت Rihizoctonia Solani ایجاد شده و در اوایل دوره رشد به پنبه آسیب می رساند . گاهی گیاهچه قبل از سبز شدن دچار بیماری گشته و در زیر خاک از بین می رود . مبارزه با این قارچ از طریق تأمین شرایط مناسب برای تسریع در سبز شدن بذر و نیز انتخاب ارقام مقاوم انجام پذیر است .

موارد استفاده: کنجاله پنبه دانه ۳۳ الی ۴۳ درصد پروتئین دارد و بعنوان مکمل پروتئین در جیره دام مصرف می شود .

بهترین سم برای شته سیاه مرکبات چیست؟

شته سیاه مرکبات با نام علمی  Toxoptera aurantii  شیره گیاهی درختان مرکبات را می مکند و با تغذیه از شیره اندام  برگ و جوانه گل  موجب ضعیف شدن درخت می شود. 

شته سیاه مرکبات با تغذیه از شیره گیاهی می تواند موجب انتقال بیماری ویروس ترستزا از درختان آلوده  به درختان سالم مرکبات گردد.

مواد قندی و شیره حاصل از تغذیه شته ها روی برگ ها محیط مناسب برای فعالیت قارچ فوماژین ایجاد می کند و در نتیجه موجب سیاه شدن سطح برگ های شده که با کم شده ظرفیت فتوسنتزی برگ ها سبب کاهش کیفیت میوه ها می شود.

طول چرخه زندگی یک نسل شته سیاه مرکبات در دمای 10 درجه سانتی گراد 51 روز و در دمای 32 درجه سانتی گراد 8 روز است و در شرایط محیطی مناسب می تواند در مدت زمان کوتاه جمعیت زیادی تولید نماید.

شته ها دشمنان طبیعی زیادی مانند کفشدوزک ها و بالتوری ها دارند که موجب کاهش جمعیت شته ها روی درخت می گردد.

سمپاشی مکرر حشره کش ها موجب کاهش جمعیت حشرات مفید می گردد و در ضمن استفاده از یک نوع سم یا سموم مشابه نیز سبب مقاوم شدن شته ها در برابر سموم می شود.

حشره کش های موسپیلان ، ایمیدا کلوپراید ، افوریا و تپکی از شته کش های موثر در کنترل شته سیاه مرکبات می باشد.

افزایش غلظت ازت و کاهش غلظت پتاسیم در برگ ها موجب تغذیه بهتر و رشد سریع جمعیت شته های می گردد و در هنگام سمپاسی با حشره کش های فوق ،  همراه با آنها مصرف کود های یونی کا40 یا تکنو آمینو پتاسیم نیز در کاهش جمعیت شته ها موثر است .

سموم حشره کش و کود های فوق را می توانید از نمایندگی ها شرکت گل سم گرگان یا شرکت رها اندیش کاوان تهیه نمائید.

ایده هایی برای باغبانی ارگانیک و کنترل آفات بطور طبیعی

کاشت برخی از گیاهان با همدیگر، فاصله بندی صحیح و روش های طبیعی کنترل بیماری و آفت می تواند تولید سالم بدون نیاز به مواد شیمیایی را تضمین کند. برخی از گیاهان یکسری خصوصیات طبیعی دارند که وقتی در کنار دیگر گیاهان کاشته شوند، به آن گیاهان کمک می کنند تا رشد کنند و آفات را دور نگه دارند. استفاده از این خصوصیات طبیعی، راهی برای افزایش تولید در باغ و قراردادن گیاهان بیشتر در یک فضای کوچکتر است.

کاشت گیاهان همراه احتمالا از زمانی آغاز شده است که باغبان اولیه متوجه شده بودند که برخی از گیاهان زمانی که در کنار برخی از گیاهان دیگر کاشته می شدند به بهترین حالت از رشد خود می رسند. برای برخی از این افسانه ها و روایات قومی پشتوانه ای علمی نیز وجود دارد، اما بسیاری هم معتقدند که کاشت گیاهان همراه عمدتا ثابت نشده است. البته، باغبانان همیشه می توانند این ایده ها را عملا امتحان کنند و کارایی آن را محک بزنند.

تحقیقات نشان می دهد که کاشت گیاهان همراه در فرهنگ اقوام بومی در واقع به طور طبیعی رخ می داده است. ترکیبات موجود در گیاهان به عنوان مواد دافع آفات یا جذب شکارچیان آفات عمل می کنند. گیاهان همراه برای گمراه کردن و یا دفع آفات گیاهی و یا برای تشویق رشد سایر گیاهان و به عنوان یک تله برای آفات و انگل ها عمل می کنند و مورد استفاده قرار می گرفته اند. گیاهان همراه به منظور ارائه مواد غذایی و یا احتمالا یک خانه جذاب یا زیستگاه برای حشرات مفید - نیز ممکن می تواند به عنوان "پرستار محصول" مورد استفاده قرار گیرد و ایفای نقش نماید. این گیاهان همچنین قادر به تولید بوهایی هستند که آفات را گیج و گمراه کند و از حضور آنها جلوگیری نماید و یا بوی تولیدی آنها به گونه ای باشد که یک محصول در حال رشد گیاهی را از دید آفات پنهان و مخفی سازد. در ادامه دربارۀ برخی از این گیاهان همراه محبوب و موثر اطلاعاتی ارائه شده است که مطالعه آنها خالی از لطف نخواهد بود:

• ریحان: اگر با گوجه فرنگی کاشته شد، تولید و طعم را بهبود می بخشد. ریحان برای فلفل ها نیز خوب است و گفته شده است که پشه ها را دفع می کند. همچنین می توان ریحان را در سراسر باغ برای رایحه و خواص سودمندش کاشت.

• گاو زبان: یک همراه عالی برای گوجه فرنگی و کلم است زیرا هم کرم شاخدار گوجه فرنگی و هم شاپرک کلم را دفع می کند. همچنین به گیاه توت فرنگی نیز کمک می کند و در واقع برای هر چیزی در باغ سودمند است. آن را در سراسر باغتان بکارید.

• بابونه: یک همراه عالی برای کلم، خیار، پیاز و تمام خانواده کلم است. طعم آنها را بهبود می بخشد و یک گیاه عالی است زیرا حشرات مفید را جذب می کند و گل های زیبا و ظریفی دارد.

• شوید: نیز اگر با کلم، خیار، کاهو و غیره کاشته شود، عالی می شود زیرا طعم را بهبود می بخشد و به دفع آفات کمک می کند و همچنین در تهیه ترشی خانگی می توانید آنرا بکار ببرید! شوید می تواند خیلی بزرگ شود، بنابراین آن را در وسط بستر خیار بکارید. شوید را با گوجه فرنگی نکارید!

• علف گربه (گل نپتون catnip): یک گیاه عالی دیگر برای کاشتن و در دسترس داشتن است. آن را نزدیک کدو و خیار بکارید، زیرا شته ها و حشرات کدو را دفع خواهد کرد. برگهای خشک شده آن می تواند بصورت چای به آرام کردن معده کمک کند و همچنین اسپری آن بر روی بسیاری از گیاهان، قدرت کنترل آفات آن را دو برابر می کند.

• تربچه: می تواند در سراسر باغ و در زیر گیاهانی مانند خیار کاشته شود تا سوسک های خیار را دور کند.

• گل همیشه بهار: اگر در سراسر باغ کاشته شود، به جلوگیری از کرم های حلقوی کمک می کند و آفات را دور می کند. آنها تمام تابستان تا زمانی که شما گل های مرده را بچینید، گل خواهند داد.

• گل های لادن: نیز گل های همراه عالی برای گوجه فرنگی، خیار، کلم و گیاهان دیگر هستند. این گل ها خوردنی هستند و می توانند در سالاد ریخته شوند. آنها برای طالبی و کدو نیز مفید هستند.

• پیاز: را می توان آزادانه در سراسر باغ کاشت که به دور نگه داشتن آفات از کلم، بروکلی، گوجه فرنگی، توت فرنگی، فلفل، خیار و دیگر گیاهان کمک می کند. کشت مخلوطی از این گیاهان می تواند آفات باغ را به میزان زیادی کاهش دهد.

• گل های آفتابگردان: همراهان عالی و زیبا در سراسر باغ هستند. آنها را در کنار خیار، لوبیا و گیاهان رونده بکارید تا یک داربست فراهم کنند. آنها مقاوم و بادوام اند و یک تله عالی برای شته ها و دیگر آفات هستند. آنها معمولا خودشان دانه های زیادی را برای استفاده در سال آینده فراهم می کنند.

گیاهان همراه بسیاری وجود دارند، برای اطلاعات بیشتر در مورد این گیاهان و نحوه عملکردشان لطفا پوستر باغبانی ارگانیک، استفاده از گیاهان همراه را دانلود نمائید.

اما اگر شما از قبل گیاهان خود را کاشته اید و با آفات مشکل دارید،

برخی راه حل های طبیعی دیگر می تواند مفید باشد:

• چای یا محلولی از پودر کتانجک (نوعی جلبک بزرگ kelp) به دور کردن سوسک های ژاپنی و شته ها کمک می کند و همچنین مواد مغذی برای گیاهان را فراهم می کند. آنرا یکبار در هفته یا بیشتر، قبل و در مدت زمان های آلودگی به حشرات بر روی گیاه اسپری نمائید.

• اسپری سیر و فلفل قرمز تند (دستور تهیه آنرا در قسمت پایین ببینید) بسیاری از حشرات باغ و آفات را دور می کند. این روش احتمالا ارزان ترین گزینه برای تهیه در خانه است و زمانی که آن را اسپری می کنید نیز برایتان مضر نیست. یکبار در هفته یا بیشتر برای چندین هفته قبل و در مدت زمان های آلودگی بکار ببرید.

• چای بادرنجبویه حشرات کدو و شته ها را دفع می کند. 2 بار در هفته یا در صورت نیاز بیشتر، آنرا اسپری کنید.

• محلولی از چند قاشق چای خوری جوش شیرین حل شده در آب می تواند به جلوگیری و درمان قارچ ها و کپک پودری شکل بر روی گیاهان کمک کند. در صورت نیاز بعنوان یک ماده جلوگیری کننده و درمان جدی آن را استفاده نمائید.

• پودر خاک دیاتومه یک ماده جلوگیری کننده و از بین برنده همه کاره برای هر نوع آفت حشره است، چون یکسره می کشد، بنابراین باید با دقت استفاده شود. معمولا فقط زمانی که لارو (کرمینه) هر حشره ای بر روی گیاهان دیده شود، استفاده می گردد. باید بعد از آبیاری یا بارش باران دوباره زده شود. فقط در صورت نیاز بر روی گیاهان بپاشید.

• اسپری گیاه نیم یک گزینه محبوب در دنیا برای کنترل آفات است.


طرز تهیه اسپری باغ فلفل تند

مواد و دستگاه های لازم:

1. 2 تا 4 حبه سیر 
2. حداقل 4 عدد فلفل قرمز تند
3. 2 قاشق غذا خوری روغن نباتی
4. 1 قاشق غذا خوری صابون مایع
5. 2 تا 3 فنجان آب داغ
6. مخلوط کن
7.  حوله، صافی

طرز تهیه:

1. سیر، فلفل، روغن، صابون و آب را در مخلوط کن بریزید و با درجه بالا برای چند دقیقه مخلوط نمائید.
2. مخلوط را در کاسه یا پارچ بریزید و بگذارید یک شب یا برای حداقل 12 ساعت بماند تا تاثیرات سیر و فلفل تشدید گردد.
3.  آن را توسط حوله، پارچه پنیر یا صافی صاف کنید و در شیشه دهان گشاد نگه دارید.
4. برای استفاده، حدود 2 قاشق غذا خوری از آن را در یک بطوری اسپری 453 گرمی (یا 3 قاشق غذا خوری در 680 گرم) بریزید و خوب تکان دهید.
5.  در صورت نیاز آن را مستقیما بر روی گیاهان اسپری کنید... بهتر است دستکش بپوشید!
6.  می توان آن را هر زمان احتیاج بود برای جلوگیری و کنترل آفات بکار برد.
   

کود دهی طبیعی

گزینه های طبیعی بسیار خوبی برای کود دهی و حاصلخیز کردن خاک وجود دارند. برنامه ریزی خوب و کاشت گیاهان همراه می تواند به بازدهی خوب منجر شود، اما اگر شما با خاک فقیر باغبانی را آغاز می کنید، برخی از کودها ممکن است مورد نیاز باشد:

• چای کتانجک (نوعی جلبک بزرگ KELP) یک اسپری برگ عالی است که وقتی بر روی برگ ها اسپری شود (فقط در زمان های گرم روز اسپری نشود)، گیاهان را تغذیه می کند. پاشیدن پودر کتانجک در اطراف گیاهان نیز می تواند اثر مغذی برای گیاهان داشته باشد.

• چای گزنه یکی دیگر از گزینه های مغذی است و اگر شما ضایعات آشپزخانه و برگها را کمپوست می کنید، گزنه خشک شده را می توان برای تکمیل خک و بستر کمپوست افزود.
• گل های بومادران را می توان بصورت چای یا مخلوط مایع بکار برد و برای آبیاری گیاهان برای تغذیه بیشتر استفاده کرد. همچنین شما می توانید فقط گل های بومادران را در سراسر باغ بپاشید و گفته شده که آنها اثر دفع کننده آفت نیز دارند.

علف های هرز

بسیاری از علف های هرز، گیاهان بومی ای هستند که طبیعت مادری آنها را برای شکوفایی منطقه شما قرار داده است – برای همین است که از بین بردن آنها بسیار سخت است. یادگیری عشق ورزیدن به علف ها، به معنای گسترش دادن افق های فرهنگیمان است. همچنین بسیاری از به اصطلاح علف ها، خوردنی هستند و یا مصارف پزشکی دارند. برگ های جوان و سبز قاصدک، کاسنی دشتی و دیگر "علف های" معمول، را می توان در سالاد بصورت خام یا بصورت پخته مصرف کرد. ریشه کاسنی دشتی اغلب برای بالا بردن طعم به قهوه اضافه می شود. بسیاری از این علف ها حاوی ویتامین ها و مواد مغذی بسیاری هستند که خوشمزه نیز می باشند.

علف کشهای طبیعی

از آنجایی که در طبیعت همواره درسهای زندگی وجود دارد و وظیفه انسان هم کشف و استفاده از آنهاست بنابراین ابتدا وضعیت وجود آفات و علف های هرز را با عشق و خرد می پذیریم و برای از بین نرفتن این جریان عشق در طبیعت و تداوم آن در وجود ما قبل از بین بردن علف های هرز و هرگونه آفت کشی همواره ابتدا از درون از مادرمان (طبیعت) اجازه بگیریم و همواره با درنظر گرفتن شفقت و نه از روی خشم کلافگی به وجود آمده از حضور آفات و ... به عنوان آخرین چاره با کمترین ایجاد درد در آنها با عشق و صبر دست به این کار بزنیم تا این عمل ما کمترین میزان از درد و رنج و نفرت و خشم که خلاف اصول طبیعت است را بر جا بگذارد و هدف نیک ما برای ارتقای کاشت و سازندگی بیشتر طبیعت را به آن القا نماید. در ادامه سعی بر آن شده تا راههایی با کمترین میزان رنجش در زمانهای بحرانی و اجتناب ناپذیر بودن آن ارائه گردد به امیدی که راههای پر شفقتی جایگزین شود:

طرز تهیه اسپری علف کش غیر سمی:

• 0/4 کیلوگرم نمک
• یک گالن (3/7 لیتر) سرکه سفید
• مایع صابون (8 قطره)
نمک را در سرکه حل کنید، سپس 8 قطره مایع صابون به آن اضافه نمائید و محلول حاصل را در بطری اسپری بریزید و روی آن برچسب بزنید که برای موارد دیگری به اشتباه استفاده نشود.

توجه: حتما دقت شود که این محلول دقیقا بر روی علف های هرز اسپری شود و بر روی گیاه اصلی نریزد.

همچنین می توان بر روی علف های هرز روزنامه های مرطوب را همانند شکل ریز چید و روی آن مالچ (خاکپوش) ریخت که این کار از رسیدن اکسیژن به علف های هرز جلوگیری می کند و سبب از بین رفتن آنها می شود.

به طور کلی راه های کنترل آفات بطور طبیعی، ارزان تر از خرید آفت کش ها می باشد و همچنین برای باغتان، خانواده تان و طبیعت و محیط زیست ایمن تر است.

راه های پیشگیری:

ساده ترین راه برای پیشگیری از آسیب حشرات در باغتان، در درجه اول دور کردن آنها از آمدن به باغتان است. داشتن یک باغ سالم بهترین راه دفاع است.

گیاهان ضعیف را بیرون بکشید. آنها ممکن است آلوده به آفات شده باشند و آنها شکارگران را جذب خواهند کرد. گیاه را بیرون بکشید و آن را دور از ناحیه باغتان دفن کنید یا دور بریزید.

خاک ارگانیک و سالم تهیه کنید.شیوه های کمپوست طبیعی، قرار دادن برگ ها یا کاه در اطراف گیاهان (به منظور جلوگیری از دست دادن آب یا یخ زدن ریشه گیاه) و پوشاندن روی خاکتان با کمپوست یا کودهای طبیعی بهترین راه برای رشد دادن گیاهان قوی و استوار است.

اسپری یا خاکپوشی از جلبک. جلبک ها حاوی عناصری از قبیل آهن، روی، باریوم، کلسیم، سولفور و منیزیوم می باشند، که رشد سالم را در گیاهان تقویت می کنند. کود حاوی جلبک بصورت خاکپوش یا اسپری، رشد را تقویت می کند و به گیاه قدرت می دهد تا در برابر بیماری مقاوم باشد. خاکپوش جلبک همچنین کرم ها را دور می کند.

زیستگاه حشرات را به حداقل برسانید. باغتان را از مواد زائد و علف های هرزی که محل های زاد و ولد حشرات هستند، پاک نمائید. از خاکپوش تمیز استفاده نمائید.
گیاهان (محصولات) مختلف را در کنار هم بکارید. آفات و حشرات اغلب ویژه برخی گیاهان هستند. وقتی بطور مخلوط گیاهان را بکارید، آفات کمتر احتمال دارد تا در سراسر یک محصول پخش شوند.

شاخ و برگ گیاهان را خشک نگه دارید. ابتدای روز آبیاری نمائید، به این ترتیب شاخ و برگها برای بیشتر روز خشک خواهند ماند. شاخ و برگ خیس، حشرات و آسیب قارچی به گیاهانتان را افزایش می دهد. در اینجا (drip-irrigation) می توانید شیوه های آبیاری قطره ای را به ریشه گیاهانتان ببینید، بدون اینکه شاخ و برگ ها خیس شوند.

ضد عفونی نمائید. اگر شما با گیاهان آلوده کار می کنید، قبل از رفتن به نواحی دیگر باغ، ابزارتان را تمیز نمائید. این کار، سرعت شیوع حشرات مهاجم را کاهش خواهد داد.

حشرات سودمند برای باغتان:

حشرات سودمند، حشراتی هستند که می توانند به باغتان جذب شوند، که حشرات آسیب رسان یا لارو آنها را شکار می کنند. گونه های مختلف بسیاری برای مشکلات خاص وجود دارند:

• زنبورهای پارازیتویید و چالکیدها Brachonids,Chalcids and Ichneumon Wasps
این حشرات سودمند کوچک، کرم های برگ خور را از بین می برند. شما می توانید با کاشتن هویج، کرفس، جعفری، زیره سیاه و گل هویج وحشی، همگی از خانواده تیره چتریان، آنها را به باغتان جذب کنید. این گیاهان به سادگی رشد می کنند و برخی از آنها را باید اجازه بدهید تا گل بدهند. زیرا این گل آنهاست که حشرات را جذب می کند.

• کفشدوزک
این حشرات، شته ها، کنه، مگس سفید و حشرات پولک دار را مصرف می کنند. با کاشتن اعضای خانواده گل آفتابگردان، کاسنی بری یا بومادران می توانید آنها را به باغتان جذب نمائید.

• حشرات شکاری مانند شیر مورچه و شته خوار
اینگونه حشرات مصرف کنندگان مشتاق شته ها هستند و لارو آنها (نوزاد حشرات) شته ها و دیگر انواع حشرات آفت را می خورند. آنها به گل های تیره کاسنی، از قبیل بومادران، گل مینا، گل ژاپنی جذب می شوند.

• زنبور (Hover fly)
این نوع زنبورها مصرف کنندگان مشتاق شته ها هستند و لارو این حشرات شته ها و دیگر حشرات آفت را می خورند. آنها نیز جذب گل های تیره کاسنی می شوند، مانند بومادران، گل مینا، گل ژاپنی.

• آخوندکاین حشرات بزرگ اشتهای زیادی برای اکثر آفات باغ دارند. تخم های آخوندک در باغ قرار داده می شود که آنها بعد از از تخم بیرون آمدن، سریع رشد می کنند و بزرگ می شوند.

• نماتدها
در برابر لارو بیدها (cutworms) موثر است. cutworm نوعی آفت متداول است که جوانه های گیاه را قبل از اینکه بتوانند رشد کنند و از زمین بیرون بیایند، از بین می برد. نماتدها همچنین در برابر سوسک ها و لارو شپشه موثر هستند. تخمهای نماتد میکروسکوپی هستند و بصورت اسفنج کوچی از میلیون ها نماتد کوچک در هربار می باشند. این ها با آب مخلوط می شوند و بر روی خاک ریخته می شوند، که بعدا از تخم بیرون می آیند و سراغ کارشان می روند. اگر آنها بر روی شاخ و برگ هستند، آنها را بشوئید تا بر روی زمین قرار گیرند. نماتدها برای انسان ها و حیوانات خانگی بی زیان هستند.

حشره خانه کوچک باغ: شما همچنین می توانید یک باغ کوچک از گیاهان گلدار مخصوص جذب و پناه حشرات سودمند در کنار باغتان داشته باشید. این حشرات خوب بسیاری از حشرات آفت متداول باغ را شکار می کنند و به باغبان یک جایگزین طبیعی و بی خطر برای آفت کش ها می دهند. برای اطلاعات بیشتر درباره ایجاد یک پناهگاه کوچک در باغ، اینجا Garden Mini Insectary کلیک نمائید.

تهیه خانگی اسپری برای دفع آفات:

حشرات نرم تن (کرمهای ریز، شته ها، شپشک سفید):
یک قاشق غذا خوری روغن کانولا و چند قطره صابون مایع را در یک لیتر آب بریزید. بخوبی تکان دهید و در بطری مخصوص اسپری بریزید. گیاه را از بالا به پایین اسپری کنید و از پایین به بالا هم اسپری نمائید تا زیر برگ ها نیز اسپری شود. روغن حشرات را خفه می کند.

کرم های ریز و دیگر حشرات:
دو قاشق غذا خوری از سس فلفل تند یا فلفل قرمز تند را با چند قطره صابون مایع در یک لیتر آب مخلوط نمائید. بگذارید یک شبانه روز ثابت بماند، سپس هم بزنید و در بطری مخصوص اسپری بریزید و همانند بالا عمل نمایید. در مدت اسپری، بطری را گاهی تکان دهید.

بیماری های قارچی:
دو قاشق غذا خوری جوش شیرین را در یک لیتر آب بریزید. آن را در بطری اسپری بریزید و بر روی نواحی آلوده شده، بپاشید. این کار را هر چند روز یکبار انجام دهید تا مشکل بر طرف گردد.

کپک پودری:
قسمت های مساوی از شیر و آب را با هم مخلوط نمائید و بر روی گیاهان آلوده شده اسپری کنید. انجام این کار سه بار در هفته باید بیماری را کنترل نماید.

حشرات و بیماری های قارچی:
یک قاشق غذا خوری از روغن پختی، دو قاشق غذا خوری جوش شیرین و چند قطره صابون مایع را در یک لیتر آب بریزید و مخلوط نمائید. آن را در بطری اسپری بریزید و مانند بالا عمل کنید.

احتیاط: اسپری ها که حشرات مضر را می کشند، همچنین حشرات سودمند را نیز می کشند. این اسپری های خانگی را بطور انتخابی مصرف نمائید، فقط بر روی گیاهان آلوده شده، اسپری کنید. آنها را ابتدای صبح یا درست قبل از تاریک شدن هوا بکار ببرید. بعد از بارش باران نیز دوباره آن را اعمال کنید. در زمان اسپری، پوشش محافظ داشته باشید.

نحوه کاشت٬ نگهداری و هرس گل رز

نام گیاه شناسی: رز

نوع گیاه: درختچه اما به عنوان گل شناخته شده است.

مقاومت در برابر سختی: متفاوت

مکان گل نسبت به خورشید: کاملا در معرض نور خورشید

نوع خاک: لومی (خاک رس)

فصل گل دهی: بهار-تابستان-پاییز

درختچه های رز دارای انواع مختلفی از مینیاتور تا بالا روند هستند. آنها به خاطر زیبایی و بوی معطرشان کاشته می شوند که اکثرا در اوایل تابستان و پاییز بیشترین گلدهی خود را دارند.

دسته بندی:

یکی از راه های که رزها را دسته بندی می کنند براساس تاریخ معرفی شدن آنها می باشد:

رزهای قدیمی٬ آن دسته از رزهای هستند که قبل از تاریخ 1867 معرفی شده اند. مانند گل های رز شاداب و میگساری که همواره در نقاشی های قدیمی استادان بزرگ پیدا می شدند. صدها نوع مختلف رز قدیمی وجود دارد٬ که دارای سطح مقاومت متفاوتی برای مناطق آب و هوای گرم و معتدل هستند.

گل رز پیوندی مدرن مقاوم و سرسخت٬ گل های با طول عمر زیاد٬ با مقاومت بسیار بالا در مقابل بیماری ها که برای رنگ٬ شکل٬ اندازه و عطر خوش آنها پرورش داده می شوند.

گل های رز وحشی٬ همان های که هزاران سال به طور وحشی در طبیعت رشد کرده اند. این رزهای وحشی را امروز با شرایط باغات مدرن نیز وقف داده اند که می توانید در باغات مدرن بیابید که معمولا در فصل بهار گل دهی دارند.

انتخاب از بین این همه گل رز می تواند کار دلهر آوری باشد.

کاشت گل رز

آماده سازی خاک:

گل رز معمولا در خاک خنثی تقریبا اسیدی رو ترجیع می دهد که معمولا خاک بسیاری از خانه از این نوع می باشد. تست خاک می تواند درصد اسیدی و قلیایی خاک شما رو دقیقا مشخص نماید. اسیدی خاک (ترشی) آن را می توان با ریز سنگ های آهکی خنثی کرد و قلیایی خاک (شیرینی) می توان با خاک گوگرد خنثی کرد.

قبل از انتخاب گل رز برای کاشت٬ گونه ای را انتخاب کنید که با شرایط آب و هوایی محل زندگی شما مطابقت داشته باشد.

بهترین زمان برای انتقال گل رز از گلدان به خاک اواخر زمستان و اوایل بهار می باشد.

نحوه کاشت گل رز

گل رز را در مکانی بکارید که حداقل ۵ تا ۶ ساعت نور خورشید در روز دریافت کند. گل های رز کاشته شده در مکانی با نور خورشید ناکافی شاید یک دفعه نمیرند ولی تدریجا می میرند. به مقدار نیاز به محل کاشت آنها مواد آلی اضافه کنید.

دستکش های مناسبی برای محافظت از دست خود به هنگام کاشت گل رز بپوشید. آب و وسایل کاشت را در همراه خود اماده داشته باشید تا به محض در آوردن ریشه ها همراه خاک گلدان آن را کاشته و آبیاری نمایید٬ تا از هوا زدگی تا حد امکان در امان باشد.

گل های رز را می توانید در فصل بهار یا پاییز از خاک باغچه در آورده و از محلی به محل دیگری انتقال دهید. ولی این کار را در فصل تابستان به خاطر گرمای بیش از حد انجام ندهید در غیر این صورت گل رز شما پژمره شده و خواهد مرد. در زمان انتقال گل رز از محلی به محل دیگر رزهای کوچک را بین ۱۵ تا ۲۵ سانتی گراد باید از زیر خاک ریشه هایش را جدا کنید ولی رزهای بزرگ را باید حدود دو سوم اندازه اصلی تنه آنها ریشه هایشان را باید از خاک جدا کنید.

وقتی گل رز خود را از محلی به محل دیگر انتقال می دهید٬ حتما چاله ای را که از پیش کنده و آماده کردید را بیش از اندازه ای که حدس می زنید کنده باشید و مقداری مالچ از قبل در محل برای اضافه کردن به خاک و چاله آماده داشته باشید.

روش نگهداری و مراقبت از گل رز

آبیاری:گل های رز خود را به طور مرتب آبیاری کنید. ناحیه ریشه ها (معمولا زیر سایه شاخه ها و بوته های گل می شود اگر نور به طور عمود بر آن بتابد) را در روزهای گرم تابستان حداقل هفته ای دو بار آبیاری کنید. از آبیاری مکرر به صورت با آبپاش به طور سطحی پرهیز کنید زیرا این عمل باعث می شود که ریشه های عمیق تر نتوانند به آب کافی دسترسی پیدا کنند و همچنین موجب ایجاد قارچ بر روی گل تنه و شاخه های گل رز می گردد.

گل های رز عاشق آب هستند. اما هرگز آنها را در غرق آب ننمایید. در فصل زمستان اگر خاک بیش از حد مرطوب باشد ممکن است گل رز شما بمیرد. خاک مناسب و ایده آل خاک غنی و سست با زهکشی خوب است. یکی از بزرگترین اشتباهاتی که شما می توانید انجام دهید این است که زهکشی مناسبی را برای خاک خود فراهم نکنید.

از مالچ استفاده نماید. استفاده از مالچ کمک به صرفه جویی در آب٬ کاهش استرس٬ و تشویق گل برای رشد می باشد. حدود پنج تا ده سانتی از بریده های برگ٬ چمن و چوب تنه درخت را در اطراف گل رز خود بریزید ولی حتما در نظر داشته باشید تا فاصله این مالچ ها با تنه اصلی گل رز حداقل دو و نیم سانتی باشد.

تغذیه گل رز

گل رز خود را به طور منظم قبل و در دوران گل دهی٬ کود دهی نمایید. از کود دهی و سم پاشی های شیمیایی در صورت استفاده از گل برای درست کردن مربا و مصارف خوراکی پرهیز نمایید.

یکبار در ماه بین ماه های فروردین و تیر از کود گرانوله برای گل رز خود استفاده نمایید. با استفاده از دستور العمل روی بسته کود گرانوله مقدار کود لازم برای گل رز خود را مشخص کرده و بعد از مخلوط کردن آن با آب٬ آن را اطراف خط چکه بریزید(مکانی که اگر از بالای گل آب بریزید٬ آب بعد از برخورد با برگهای گل بر روی خاک چکه می کند٬ این ناحیه٬ منطقه ای است که ریشه های درخت و یا گل در آن قرار دارد). مطمئن شوید که آن را بر روی تنه گل نریزید.

در ماه های اردیبهشت و خرداد٬ یک قاشق غذاخوری از سولفات منیزیم در کنار کود گرانوله خود استفاده نمایید. منیزیم سولفات باعث تشویق رشد جدید از زیر بوته ها خواهد شد.

نحوه هرس کردن گل رز

هرس کردن گل رز در فصل بهار موجب از بین بردن تمام شاخه های قدیمی زاید و بیمار گل می شود. از دستکش مخصوص برای محافظت از دستانتان از خارهای شاخه های گل رز محافظت کنید. همیشه به یاد داشته باشید از عینک محافظ نیز استفاده کنید٬‌چون بعضی اوقات شاخه های بعد از بریده شدن به صورت تازیانه رها می شوند و احتمال آسیب رسیدن به چشمانتان خیلی بالاست.

هرس کردن را از شاخه های کوچکتر شروع کنید. از هرس کننده بزرگ با دسته قیچی بلند برای شاخه های که ضخامتشان بیش از یک سانتی متر است استفاده نمایید.

هرس کردن گل های کهنه و پژمرده باعث تشویق گل برای تولید گل های بیشتر خواهد شد بجای اینکه نیروی خود را صرف تولید دانه در گل های کهنه بکند. باقی مانده تمام شاخه و برگهای هرس شده را از اطراف گل رز جمع آوری کنید چون احتمال انتقال هرگونه آفت و قارچ از باقی مانده هرس ها به گل هست.

در اواخر فصل گل دهی سه چهار هفته قبل از افتادن سرما از هرس کردن گل خودداری نمایید. چون هرس کردن گل باعث رشد شاخه های و گل های جدیدی می شود که به هنگام افتادن سرما بعلت سرمازدگی آسیب می بینند که این برای گل خوب نیست.

آماده سازی گل رز برای فصل زمستان

در فصل پاییز ار هرس کردن گل رز خودداری فرمایید. تنها شاخه های مرده و شاخه های بیمار را هرس نمایید.

از کود دهی گل شش هفته قبل اولین سرما بپرهیزید٬‌ اما از آبیاری آن را در دوره خشک فصل پاییز دست نکشید زیرا این کار به گیاه شما کمک می کند تا استحکام لازم را برای فصل خشک زمستان داشته باشد.

بعد از آغاز فصل سرما اما قبل از یخ زدگی زمین اطراف گیاه خود را با مالچ و کمپوست بپوشانید تا دما خاک گیاه تان از یخ زدگی کامل در امان باشد. اطراف گل رز خود را با تور محافظی به شکل استوانه شکلی بسته نگه دارید تا از سرمازدگی و یخ زدگی جلوگیری کنید. قسمت محصور شده را با مالچ٬ خاک اره٬ برگ های سوزنی کاج٫ یا برگ های خرد شده پر کنید. ولی از مالچ سنگین استفاده نکنید.

اطراف گل خود را قبل از پایان آخرین روز های سرد زمستانی تمیز کرده و از اسپری قارچ کش برای کشتن بیماری های ممکن استفاده نمایید.

تکثیر گل رز:

یکی از چندین روش تکثیر گل رز به روش خواباندن گل رز در هوا است که به نظر من یکی از روش های راحت و بی دردسر تکثیر گل رز به شمار میاد. که اگه در زمان صحیح و با روش درست انجام شود موفقیت ۱۰۰٪ خواهد داشت. بعضی از گل ها رز ممکن است که زمان زیادی برای ریشه انداختن نیاز داشته باشند ولی به طور عموم بین ۳ الی ۸ هفته ریشه اندازی طول خواهد کشید.

انواع گلخانه برای پرورش گل

انواع مختلف گلخانه برای پرورش گل بر حسب درجه حرارت:

    یکی از راه های نگهداری و پرورش گل مخصوصا در فصل سرما و یخبندان، گلخانه است. انواع مختلف گلخانه بر حسب درجه حرارت به شرح زیر است:

    گلخانه سرد ، گلخانه معتدل، گلخانه گرم

    گلخانه سرد:

    این گلخانه دارای ساختمان کوتاهی است، کاملا روشن بوده ، بدون این که آفتابگیر باشد و یا لازم باشد آن را مستقیما برای گرم شدن عایق بندی کرد. گلخانه سرد باید کاملا هواگیر و کمی گرم و مرطوب باشد. شیب سقف آن معمولا به یک جهت به سمت شمال ساخته می شود و اگر از گلخانه ای که دارای شیب دوجهتی است برای این منظور بخواهند استفاده کنند، باید شیب جهت جنوب آن را با حصیر نی به صورتی بپوشانند که از تابش نور خورشید به داخل گلخانه جلوگیری شود. در این گلخانه علاوه بر دریچه هایی که به منظور خروج هوای گرم و مرطوب در سقف تعبیه می شود، دو مجرا یکی در سقف و یکی در پایین نزدیک زمین برای جریان هوا ساخته می شود. کف گلخانه باید از اجسام متخلخل پوشیده شود تا آب زیادی که روی زمین ریخته می شود فرو رفته و تولید لجن نکند و میزان تبخیر آب را هم کم کند. گلخانه سرد احتیاجی به وسایل گرم کردن مصنوعی ندارد به جز در زمستان هایی که هوا خیلی سرد می شود اگر درجه حرارت از 8 درجه کمتر شود باید از بروز سرما و پایین رفتن حرارت جلوگیری شود و آن جا را کمی گرم کرد. هوای گلخانه سرد باید بین 3 تا 4 و 12 درجه سانتی گراد باشد به این معنی که در زمستان از 3 درجه سانتی گراد کمتر نشود و در تابستان از 12 درجه هم بیشتر نشود. گیاهانی که در این گلخانه نگه داری می شود از انواع گیاهانی است که در مناطقی به وجود می آیند که زمستان هیچوقت یخبندان ندارد و تابستان آن هم دارای هوای معتدل و مرطوب است.

     

   

     

   

    گلخانه معتدل:

    تفاوت مهمی که گلخانه معتدل با گلخانه سرد دارد هوای داخلی آن است که باید در فصل زمستان خیلی بیشتر و در تابستان هم با توجه به وضعیت هوای خارج، دمای داخل آن را تنظیم کرد. به طور کلی در زمستان باید بین 8 تا 12 درجه سانتی گراد باشد و در تابستان از 20 درجه بیشتر نشود. گل هایی که در گلخانه معتدل نگه داری می شوند آن هایی هستند که یا در تابستان کاشته می شوند یا گلدان های آن ها را در فضای آزاد می گذارند. در مناطقی که در تابستان نور خورشید خیلی سوزان است از گلخانه معتدل به هیچ عنوان استفاده نمی شود، در صورتی می توان از این گلخانه استفاده کرد که روی شیشه را با حصیر پوشانده و گلخانه طبق اصول فنی ساخته شده باشد و به خوبی وسایل تهویه در آن موجود باشد و هوای آن را طوری تنظیم کرد که درجه حرارت از 20 درجه سانتی گراد بیشتر نشود.

     

   

     

    گلخانه گرم :

    گلخانه گرم مخصوص گیاهانی است که محل پرورش آن ها مناطق خیلی گرم است . معمولا درجه حرارت گلخانه های گرم در فصل زمستان از 14 درجه سانتی گراد کمتر نمی شود و در تابستان به طور میانگین باید 28 درجه سانتی گراد باشد. نکته قابل توجه و مهم این است که برای نگهداری و پرورش گیاهان مناطق خیلی گرم فقط تهیه گرما کافی نبوده و میزان رطوبت هوا و خشکی آن هم باید مناسب باشد. مثلا برای نگهداری سرخس ها و ارکیده هوای گلخانه باید گرم و مرطوب باشد و وضعیت روشنایی آن باید ملایم باشد. برای نخل ها  هوا باید گرم و خشک با روشنایی زیاد باشد.

    در مورد نگهداری گیاهان مناطق گرم یک گلخانه کافی نیست و حتما دو گلخانه و اگر تعداد گیاهان خیلی زیاد و اقسام آن متعدد باشد چندین گلخانه نیاز است. در گلخانه گرم آن چه که مورد نظر است تهیه گرمای کافی و رطوبت لازم در داخل گلخانه است که به وسیله دستگاه های گرم کننده مانند ترموسیفون انجام می شود، سطح گلخانه گرم اگر گودتر از زمین باشد و یا یک طرف آن به دیوار تکیه داشته باشد رطوبت آن بیشتر و در صورت عکس ، هوای آن خشک می شود. گلخانه های گرم هم سطح زمین را به وسیله آب پاشی زیاد یا وجود جریان آبی که از یک سمت وارد شده و از سمت دیگر خارج می شود می توان مرطوب نگه داشت.

   

منبع اصلی: http://www.bazram.com/article/Greenhouse.html