نگهداری رزماری (رومارن)

نام علمی : Rosmarinus officinalis

خانواده Labiatae :

نام انگلیسی : Rosemary

مورفولوژی

این درختچه همیشه سبز بومی اروپای جنوبی و حوالی مدیترانه است دارای فرم متراکم، برگهای باریک، کبودرنگ و معطر و گلهای کوچک به رنگ آبی مایل به بنفش است که از اواسط بهار تا اوایل تابستان و گاهی اوقات در پاییز ظاهر می‌شوند. حداکثر بلندی و گستردگی آن 5/1 متر است.

نیازها

نیاز به محل آفتابی و خاک معمولی با زهکشی خوب دارد. نسبت به سرما نسبتاً مقاوم است و تا دمای 5ـ درجه سانتیگراد را تحمل می‌کند اما در مناطق سرد بهتر است آن را در ضلع جنوبی یا غربی دیوار کاشت. هنگام بهار (بعد از پایان یخبندان) شاخه‌های آسیب دیده از یخبندان را حذف نموده و تنها شاخه‌های چوبی سالم را باقی می‌گذارند و گیاهان مسن را که بصورت آشفته درآمده و فرم خود را از دست داده‌اند سر بر می‌کنند تا جوانه‌های جدید رشد کنند.

اگر از این درختچه برای ایجاد پرچین استفاده شود، هرس فرم آن باید بعد از پایان گلدهی صورت گیرد.

کاربرد

برای ایجاد پرچین مناسب است. از برگهای معطر آن در آشپرخانه برای معطر کردن غذا استفاده می‌شود.

ازدیاد

1ـ گرفتن قلمه در تابستان یا پاییز از شاخه‌هایی که چوب آنها کمی سخت شده است و ریشه‌دار کردن آنها در شاسی سرد.

2ـ کاشت بذر در بهار که در خاک شنی در شاسی یا گلخانه کاشته می‌شوند.