گل مروارید، گل مروارید عطری

در این بخش ازوبلاک   مطالبی درمورد گل مروارید را برای شما آماده کرده ایم ، امیدواریم که مورد توجه شما قرار گیرد. 

به نقل از آکاایران: گل مروارید عطری گونه ای واشی (فاقد اندام چوبی)، همیشه سبز و چند ساله متعلق به خانواده Rubiaceae و بومی اروپا و  مناطق مدیترانه ای است که گل های کوچک و سفید مثل مروارید آن عطر دلپذیری از خود پراکنده می سازند.

گل مروارید، گل مروارید عطری

گل مروارید عطری
نام علمی: Galium Odoratum, Asperula odorata
نام انگلیسی: Sweet Woodruff
خانواده: روناس  Rubiaceae

ارتفاع گل مروارید عطری ۳۰ سانتیمتر و گستردگی آن ۴۵ سانتیمتر است و فرم رشدی آن توده ای و حصیری که غالباً به صورت تخت بر روی زمین می خوابد یا توسط سایر گیاهان قیم، حمایت می گردد. کاربرد آن در پوشش عرصه های سایه دار است. برگ ساده، سرنیزه ای، بدون کرک، به رنگ سبز روشن (در پاییز ممکن است به رنگ سبز تیره در آید)، به طول ۵-۲ سانتیمتر، و در یک حلقه ۹-۶ تایی به وجود می آید. برگساره دارای بافت نرم و  متراکم است.

گل مروارید، گل مروارید عطری

 گل مروارید عطری

گل ها کوچک با قطر ۷-۴ میلیمتر، معطر به رنگ سفید و دارای چهار گلبرگ هستند که از پایه به هم متصل اند. فصل گلدهی بهار است.میوه به قطر ۴-۲ میلیمتر است.
گیاه معطر است (ماده موثر کومارین) رایحه آن در زمان پژمردگی بیشتر شده و تا خشک شدن برگساره ادامه می یابد. این گیاه به صورت تجاری برای تولید عطر مورد استفاده قرار می گیرد.

گل مروارید، گل مروارید عطری

گل مروارید عطری

نیاز های محیطی گل مروارید عطری

خاک: ایده آل آن خاکی هوموسی و مرطوب است. در محیط کشت بهینه پر رشد است.

آبیاری: ریشه دهی گل مروارید عطری سطحی است و در تابستان های خشک نیاز به آبیاری منظم دارد. به دلیل نیاز آبی بهترین گزینه برای کاشت در نزدیکی تنه درختان بوده زیرا آبیاری آن تضمین شده خواهد بود.
نور: نیمه سایه تا سایه کامل را می پسندد.

دما: در مناطق سردتر پژمرده  می گردد ولی نسبت به سرما مقاوم است.

تکثیر: گسترش مروارید عطری از طریق ریشه های خزنده گیاه است. با تقسیم گیاه و جداسازی ساقه های ریشه دار، گیاه را می توان تکثیر کرد.

آموزش کشت درخت انگور و ترکیبات این گیاه

آموزش کشت درخت انگور و ترکیبات این گیاه

انگور درختی است با طول عمر زیاد کشت این درخت در برخی از کشورهای جهان صورت می گیرد در ایران نیز درخت انگور به صورت وسیع کشت می شود .ایران از نظر میزان تولید انگور در جهان در رده هفتم قرار دارد و در این بین ایتالیا ،چین و آمریکا بیشترین میزان تولید انگور را دارا می باشند.نام علمی این گیاه Vitis vinifera می باشد.
نوع بی‌ دانه و کشمشی انگور از نظر شیرینی بهترین نوع است. البته انواع دانه‌دار بخاطر درشتی آنها از شکل بسیار زیبایی برخوردار هستند.

انگور
عمر درخت انگور به طور متوسط۷۵ تا ۸۰ سال است. درخت انگور به ۲ تا ۳ ماه سرمای زمستانی نیاز دارد برای تامین این نیاز سرمایی دمایی بین ۷ تا ۱۰ درجه سانتیگراد به مدت ۲ تا ۳ ماه لازم است.
این گیاه حالت بوته‌ای و رونده دارد و دارای پیچک در مقابل بعضی از برگ‌ها می‌باشد.
میوه انگور به نوع دانه‌دار و بی‌دانه تقسیم می‌شود. هر یک از این دو جور در رنگهای سرخ و سیاهو زرد و تقریباً سبز دیده می‌شوند.
این میوه بهشتی که شامل ویتامین های A , B ، C می باشد هم چنین دارای مقداری منیزیم ، کلسیم ، آهن ، فسفر ، پتاسیم و آلبومین است
هر شخصی باید در روز انگور میل کند زیرا میوه ای ضد عفونی کننده است . امروزه در طب درمان های طبیعی ( نتروپت ) ، از رژیم های مختلف انگور استفاده می کنند . هم چنین این میوه را برای درمان بیماری های یبوست ، عوارض رماتیسم ، کم خونی و حتی پیش گیری از سرطان سودمند می دانند.

در صد گرم حبه انگور مواد زیر موجود است :
آب ۷۵ گرم
پروتئین ۱/۳ گرم
مواد قندی ۲۰ گرم
کلسیم ۱۲ میلی گرم
فسفر ۰/۴ میلی گرم
آهن ۰/۴ میلی گرم
سدیم ۳ میلی گرم

پتاسیم ۱۷۵ میلی گرم
ویتامین آ ۱۰۰ گرم
ویتامین ب ۱ ۰/۰۵ میلی گرم
ویتامین ب ۲ ۰/۰۳ میلی گرم
ویتامین ب ۳ ۰/۳ میلی گرم
ویتامین ث ۴ میلی گرم

تهیه زمین و بستر سازی :
در این زمینه، بایستی همزمان دو کار متفاوت انجام گیرد:
. در حوزه نفوذ ( اطراف تنه ) می بایست نفوذپذیری را افزایش و روان آبی را کاهش داد به این منظور، باید این منطقه را شخم زد از مالچ و از مواد جاذب الرطوبه، کود دامی و مواد آلی نیز در این منطقه استفاده کرد.
. سطح زمین را بصورتی شیب بندی کرد که برای هر درختچه مو یک حوزه آبگیر ایجاد شود، بطوریکه این حوزه آبگیر در فاصله بین دو بوته مجاور تقسیم شده باشد، با این کارآبهای ناشی از بارندگی های فصلی را به سمت هربوته هدایت نموده و بدین ترتیب استفاده بهینه از نزولات جوی بعمل می آید.

تامین نهال :
نهال مورد استفاده از ارقام مرغوب تجاری ، اصیل ، سالم و با کیفیت انتخاب شود که تحت نظارت کمیته فنی نهال استان تولید ودارای گواهی بهداشتی از مدیریت حفظ نباتات و مورد تایید موسسه تحقیقات ثبت و گواهی بذر و نهال باشد، از نهال انگور سالم و مناسب برای تازه خوری که دارای حبه درشت، بازار پسند، بیدانه و خاصیت حمل و نقل بالا باشد استفاده شود.

استاندارد نهال انگور :
ارتفاع نهال حداقل ۳۰ سانتیمتر و قطر آن یک سانتیمتر سن نهال از زمان کاشت قلمه حداکثر ۲ سال باشد.

چاله کنی :
می بایست از اواخر مرداد تا اوایل شهریور ماه چاله های کاشت حفر شوند. ابعاد گودال ۱۰۰×۱۰۰ سانتی متر با ارتفاع ۱۲۰ سانتی متر انتخاب می شود، البته در خاکهای حاصلخیزتر می توان ابعاد چاله ها را کمتر از میزان فوق الذکر در نظر گرفت. جهت پرکردن چاله های کاشت، علاوه بر خاک سطحی می توان از کود دامی ، پوشال برنج، سوپرجاذبها و یا مواد دیگری که نفوذپذیری خاک را افزایش می دهند استفاده کرد. معمولاً تا حدود ۲۰ سانتی متر از ته چاله را با مخلوط کودهای دامی، فسفاته و پتاسه پر نموده و سپس بر روی آنها ۳۰-۲۰ سانتی متر خاک سطحی ( ترجیحاً خاک سبک ) ریخته و سپس قلمه انگور را که در حال گذراندن دوران خواب است داخل گودال می کاریم سطح چاله بایستی پایین تر از سطوح خاک اطراف بوده بصورتیکه با یک شیب ملایم آب اطراف را به چاله ها هدایت نماید، پس از سبز شدن قلمه، توصیه می شود از مالچ پلاستیکی روی سطح چاله استفاده کرده و آن را با لایه نازکی از خاک بپوشانند، این کار به منظور کاهش میزان تبخیر و تعرق، انجام می شود.

کاشت قلمه انگور :
اگر در منطقه مورد کاشت، زمستان با یخبندان شدید توام باشد بایستی در اواخر زمستان اقدام به کشت قلمه نمود، لیکن اگر زمستان ملایم باشد می توان قلمه را در اواسط پاییز در محل اصلی کاشت در این حالت، آب حاصل از بارش باران و برف، باعث استقرار اولیه قلمه می شود. قلمه به طول یک متر خواهد بود که بصورت مورب در چاله قرار می گیرد(بهتر ایت از قلمه پاشنه دار استفاده شود).
فواصل کاشت انگور دیم به میزان بارندگی بستگی دارد و از ۴*۵متر در منطقه با بارندگی بیش از ۵۰۰ میلیمتر تا ۷*۷ متر در مناطق با بارندگی ۲۰۰ میلیمتر متغیر است. ( در مناطق با بارندگی ۳۰۰-۲۰۰ میلیمتر فواصل کاشت ۶*۶ متر است ).
در بسیاری از موارد کاشت نهال نتیجه بهتری از قلمه بدنبال خواهد داشت بخصوص اینکه دارای تلفات کمتری خواهد بود.

– انجام هرس فرم دهی :
پس از اینکه نهالهای انگور جدید کشت شدند سر نهال در ۵۰ سانتی متری از سطح خاک قطع می شود. در طول اولین فصل رشد، جوانه برداری بهاره یا تابستانه که رشد درخت در فصل اول را هدایت می کند می تواند نخستین هرس دوره خواب را تسهیل نماید اما این عمل ضروری نیست. قطع شاخه های متقاطع، پاجوش و نرکها می تواند موثر باشد. به عنوان یک قاعده تا آنجا که ممکن است باید سطح برگ را بیشتر کرد تا رشد درخت به حداکثر برسد.
هرس انگور پس از اولین فصل رشد در تعیین شکل نهائی و عملکرد آن سرنوشت ساز است. حذف شاخه های غیراصلی غالباً نخستین هرس دوره خواب نامیده میشود.
در کاشت دیم بایستی طوری هرس کنیم که اولاً رشد رویشی بیش از حد نشود و ثانیاً نور زیاد به درون تاج نرسد. معمولاً هرس شدید زمستانه منجر به رشد رویشی زیاد از حد در تابستان خواهد شد که در کشت دیم، نامطلوب می باشد. اگر چه انجام هرس زمستانه در انگور ضروری است در کشت دیم حتی الامکان از بریدن شاخه های اضافی اجتناب می شود.

– پوشش و قیم گذاری نهال :
نهال هایی که واکاری می شوند می بایست از قیم برای هدایت رشد و حفاظت نهال در برابر باد استفاده گردد، پوشانیدن نهالها با شاخ و برگ درختان برای حفاظت آنها در برابر سرمازدگی زمستانه امری بسیار مهم می باشد.

– نگهداری باغ قبل از شروع باردهی :
این عملیات شامل مواردی نظیر شخم سالیانه بین ردیفها ، تهیه ، حمل و پخش کودهای دامی وشیمیایی، مبارزه با آفات، بیماریها و علفهای هرز، هرس و… می باشد.

– نیاز آبی درخت انگور :
آب مورد نیاز در کشت دیم : تنها در سال اول بمنظور استقرار بوته ها ، ۲ الی ۳ نوبت آبیاری در تابستان لازم است.
نیاز آبی انگور بر حسب منطقه و رقم ۷-۵ هزار متر مکعب برای هر هکتار در سال می باشد. در آبیاری قطره ای نیاز آبی حدود ۵-۴ هزار متر مکعب برای هر هکتار در سال می

تغذیه :
در زمان کاشت قلمه ۱۵۰ گرم کودفسفاته و ۱۵۰ گرم کود پتاسه بهمراه کود دامی پوسیده در چاله کاشت قرار می گیرد. میزان کود دامی مورد نیاز ۱۰ تن در هکتار در زمان کاشت و سپس هر دوسال یکبار۲۰ تن در هکتار می باشد. البته به منظور تولید میوه مطلوب و اقتصادی، تغذیه تکمیلی باغ دیم ضروری می باشد که بهتر است با استفاده از نتایج آزمون برگ و خاک انجام شود. ضمناً توصیه می شودکه کود نیتراته و پتاسه را بصورت سرک و سالانه در اوایل بهار و در صورت امکان بهمراه آبیاری تکمیلی، در اختیار گیاه قرار دهند.

– مراقبت و نگهداری :
در سالهای خشک و کم باران و در موارد حاد، معمولاً یک یا چند نوبت آبیاری تکمیلی انجام می دهند و همچنین به منظور جلوگیری از آفتاب سوختگی تنه از چسب چوب سفید یا رنگ پلاستیک سفید برای پوشش تنه استفاده می شود. ضمناً در سالهای کم آب بایستی مبارزه با علفهای هرز و کنه ها با جدیت و در چند نوبت انجام شود.
اجرای سیستم رو سیمی روسیمی : انتخاب نوع سیستم روسیمی یا کوردون به شرایط آب و هوای هر منطقه بستگی دارد . سیم مورد استفاده می بایست گالوانیزه از نوع مرغوب باشد و از نظر استحکام و مقاومت توان تحمل بار اضافه شده را داشته باشد. در صورتی که از آهن آلات برای پایه های استفاده شود زدن ضد زنگ برای پیشگیری از خورده شدن آهن ضروری است و اگر از پایه های بتنی استفاده شود عیار بتن مورد استفاده باید طوری باشد که بتواند مقاومت کافی را ایجاد کرده و در برابر یخبندانهای زمستانه دوام کافی را داشته باشد. ( عیار سیمان ۲۵۰ باشد ) همچنین استفاده از میلگرد مناسب در درون بتن پایه ها الزامی است. ( رعایت کلیه اصول مربوط به استحکام بتن از جمله دانه بندی و نوع شن و ماسه و استفاده از ویبره و … ضروری است ). فواصل پایه ها از یکدیگر حداکثر ۶ متر و از مهار بتنی یا مهارکششی برای ثابت نگهداشتن ستونهای ابتدا و انتهای خط استفاده شود.
پایه ها می بایست طوری در خاک قرار گیرند و مهار شوند که در اثر بار حاصل از شاخ و برگ و میوه های باغ و همچنین سرعت و قدرت باد منطقه دچار خمش یا جابجایی نشوند.

– عملیات ذخیره و حفظ رطوبت :
به منظور افزایش ظرفیت نگهداری آب خاک در منطقه ریشه از مواد جاذب الرطوبه مثل خاک برگ، پوکه های معدنی، کود دامی، مالچ و سوپرجاذب ها استفاده می شود که بویژه سوپرجاذب ها قادرند تا چندین برابر وزن خود آب جذب کرده و ضمن بهبود نفوذ پذیری خاک، در جذب و نگهداری رطوبت و در اختیار گذاشتن آن برای گیاه در مواقع مورد لزوم موثر باشند. بطور کلی در کاشت دیم بایستی طوری عمل کرد تا از یک بارندگی مختصر، حداکثر بهره برداری بعمل آید و آب در نواحی بین درختان جاری شده ( نفوذ نکند ) و به سمت منطقه ریشه (حوزه نفوذ) هدایت شود، این کار به روشهای مختلفی صورت می پذیرد که از جمله می توان به:
نوارهای کنتوری، تراسهای کنتوری، تراسهای ابرویی، انواع بانکتهای هلالی، مثلثی و قایقی شکل، ریز حوضه مربعی، کرت بندی و نیم بندهای دایره ای اشاره نمود.

۱-هرس پس از کاشت : بهتر است سربرداری قلمه های کاشته شده پس از پایان خطر یخبندانهای بهاره انجام گیرد بطوریکه شاخه هایاضافی حذف و تنها دو جوانه سالم بر روی قویترین شاخه باقی بماند.
۲- هرس فرم : با توجه به عادت رشد ارقام مهم انگور دیم استان ، هرس فرم بصورت پاچراغی کوتاه انجام گیرد. به عبارتی بوته مو طی سالهایاولیه به گونه ای هرس گردد که فقط یک تنه اصلی داشته باشد و بازوها از ارتفاع نیم متری منشعب شده باشند.
۳- هرس باردهی : انجام هرس تعادلی بصورت سبک (فرمول ۲۰+۴۰ برای ارقام رشه و خوشناو) با حفظ فرمبوته و باقی گذاشتن شاخه های جانشین
* انجام هرنوع هرس می بایست بوسیله قیچی ضدعفونی شده با محلول ۱۰% وایتکس انجام گیرد تا از انتقال بیماریهای مهم جلوگیری شود.
*بهترین زمان هرس خشک، اوایل بهار قبل از باز شدن جوانه هاست. اگر بوته ها زودتر هرس شوند، بیشتر در معرض خطر یخبندان قرار می گیرند.

کودهای مورد نیاز انگور

الف) کودهای معدنی :
ازت برای کود دهی باغهای انگور استفاده میشود که میتوان به عنوان کودبرگی با غلطت یک درصد هم داد.زیاده روی در دادن کودهای ازته اثرات منفی در رشد دارد که مهمترین انها عبارتند از رشد بیش از حد و بهم زدن رشد طبیعی گل ها ودر نتیجه کم شدن محصول و حساسیت گیاه در مقابل سرمای زمستان.
فسفر : به عنوان کود فسفره از سوپر فسفات استفاده میشود که در اب محلول است.
پتاسیم : برای ساختن ساختمان برگها و چوبی و سخت شدن شاخه بویژه ساقه ها و همچنین برای رسیدن شاخه های انگور وجودش لازم است.
منیزیم : یکی از کودهای اصلی مورد نیاز است وجودش در برگها برای ساختن کلروفیل و در نتیجه جذب co2 از هوا وتبدیل ان به قند ضروری است و معمولا به صورت سولفات منیزیم به زمین داده شده که براحتی در اب حل میشود.
کلسیم : از کودهایی است که انگور شدیدا به ان وابسته است و باید همه ساله به مقدار لازم به باغهای انگور داد

ب) کودهای الی : از لحاظ مواد غذایی در درجه دوم اهمیت قرار دارند مهمترین تاثیر انها بر روی خاک بهتر کردن خواص فیزیکی است که از راهای زیر انجام میشود*بهتر کردن ساختمان بافت خاک *فعال کردن میکروارگانیسم خاک* تنظیم نسبت اب به هوا در داخل خلل و فرج خاک

مقدار کود مورد نیاز جهت درختان بارده به قرار زیر است :
اوره ۵۰۰ کیلوگرم در هکتار
سوپر فسفات ۵۰۰ کیلوگرم در هکتار
کود حیوانی۳۰ تن در هکتار
برای درختانی که در حال حداکثر میوه دادن هستند ۲۵۰ کیلو سولفات پتاسیم در سال میباشد.

نکات مهم هنگام استفاده از کود ها برای کشت انگور :
کود الی : معمولا در پاییز یا زمستان یکباره میدهند
کودهای معدنی : نباید یکباره داد.انها را میتوان در۳بار هر دفعه به فاصله ۲ماه به زمین داد.
کود ازته : از اول شهریور نباید به تاکستانها داد چون باعث ادامه رشد و در نتیجه نارس ماندن چوب درختها میشود.

* روش چالکود : حفر ۴-۲ چاله به عمق ۳۰ سانتیمتر و به فاصله ۵۰-۳۰ سانتیمتر از تنه درخت و یا توزیع کود در فاصله ۵۰-۳۰ سانتیمتری اطراف تنه و مدفون نمودن آن با بیل.
– به منظور افزایش تشکیل میوه انجام محلولپاشی با کودهای اوره، سولفات روی و اسید بوریک با غلظت ۱۵ در هزار(به نسبت مساوی از هر کود) بلافاصله پس از هرس خشک و قبل از باز شدن جوانه ها توصیه می گردد.

۵- کنترل آفات و امراض :
مبارزه با آفات درخت انگور : آفات مهم انگور به شرح زیر می باشد :
۱٫ زنجره مو
۲٫ زنجرک مو
۳٫ خوشه خوار انگور
و بیماری های انگور عبارت اند از :
۱٫ بیماری سفیدک دروغین یا داخلی مو
۲٫ بیماری پوسیدگی سفید ریشه ی مو
۳٫ بیماری سفیدک سطحی یا حقیقی مو
شایع ترین بیماری بوته ی انگور سفیدک سطحی یا حقیقی مو می باشد که عامل آن گونه ای از قارچ ها به نام تر پازول ها است . جهت مبارزه با این نوع بیماری گوگرد جامد را به شکل پودر روی برگ ها می پاشند همچنین برای این کار از قارچ کش آبی توپاس استفاده می کنند این عمل ۳ بار در تابستان به فاصله ی ۱ ماه انجام می شود .

– کنترل علف های هرز انگور :
پابیل بموقع تاکستان ، استفاده از علف کش های قبل از رویش علف هرز، استفاده از علف کش های عمومی بصورت هدایت شده بین ردیف .

مرحله برداشت انگور :
– زمان برداشت : بهترین زمان برداشت انگور هنگامی است که دم خوشه ها شروع به خشبی شدن کند.
– روش برداشت : خوشه ها بوسیله قیچی باغبانی یا چاقوی تیز به گونه ای برداشت شوند که هیچ نوع فشار یا آسیب مکانیکی به حبه ها وارد نشود. هنگام بسته بندی حبه های فاسد و خوشه های آسیب دیده جدا گردند.

برخی از انواع انگور که در ایران کشت می شوند عبارتند از :
انگور کندری ، انگور شاهرودی ، انگور یاقوتی ، انگور عسگری ، انگور مهدی خانی ، انگور بی دانه ، انگور بی دانه قرمز ، انگور مهره ، انگور شانی ، انگور ریش بابا ، انگور کشمشی ، انگور چیرکینک بستک ، انگور صاحبی ، انگور فخری ، انگور نباتی ، انگور شاهانی ، انگور یزدانی ، انگور مراغه ای ، انگور خلیلی ، انگور گوهر ، انگور لعل حسینی ، انگور دم خروسی ، انگور رازقی شیرازی ، انگور الوان ، انگور شصت عروسان ، انگور نارا ، انگور مادر وبچه ، انگور مسکه ، انگور گزنه ای ، انگور ملائی ، انگور مثقالی ، انگور ورچه ای ، انگور ابی ، انگور الفی سیاه ، انگور لوغن ، انگور شاماما.

استفاده از سردخانه های بالای صفر در نگهداری میوه و سبزیها

مقدمه :
نگهداری میوه وسبزیجات بعنوان عاملی مهم از دیر باز مورد توجه بشر بوده است .
میوه وسبزی پس از تولید وبرداشت از مزارع وباغات باید به طریق مناسب برای زمان کمبود ،نگهداری ویا فراوری گردد،در غیر اینصورت دچار فسادوضایعات خواهد شد.از نگهداری ممیوه وسبزی چندین هدف عمده برای انسان تامین می گردد اولا با نگهداری آنها می توان کمبود شان را در زمانی که امکان تولید آنها نیست مرتفع ساخت.ثانیا با نگهداری آنها برای زمانهای خاص میتوان به تعدیل قیمتها کمک نموده به طوریکه می توان از کاهش بیش از حد قیمت در زمان برداشت جلوگیری بعمل آورد که این به نفع بخش کشاورزی وکشاورزان زحمت کش می باشد همچنین از افزایش بی رویه قیمت آنهادر زمان کمبود جلوگیری نمود که این مورد اخیر نیز به نفع مصرف کنندگان می باشد یکی از مهمترین روشهای نگهداری میوه وسبزی به منظور اهداف فوق استفاده از سردخانه های بالای صفر می باشد.
اصول استفاده از سرد خانه های بالای صفر:
اصول استفاده از سردخانه های بالای صفر بر این اساس است که پایین آمدن دمای محصول در زمان نگهداری موجب می شود که فساد میکروبی ،شیمیایی وفیزیکی محصول کندویا متوقف شود.
دماهای پایین با جلوگیری یا توقف رشد میکرو ارگانیسم های فاسد کننده موجب جلوگیری از فساد میکروبی می گردند که دربین میکروارگانیسم های مختلف میکروارگانیسم های سرما دوست قابل اهمیت ومسئله ساز می باشند که معمولا مناسبترین دما جهت رشد آنها زیر ۱۰ درجه سانتیگراد می باشد.دراین روش  نگهداری جهت جلوگیری از رشد میکروارگانیسم های سرما دوست ممکن است از روشهای تکمیلی نظیر استفاده از انواع ترکیبات ضد قارچ ویا ضد باکتری ویا از پرتوهای فرا بنفش استفاده شودکه ترکیبات شیمیایی ممکن است به صورت محلول ویا همراه با عمل واکس زدن مورد استفاده قرار می گیرد ولی استفاده از پرتو فرا بنفش به صورت لامپهای مخصوص در داخل سردخانه ها ارجحیت بیشتری دارد.
-کاهش دما همچنین از فساد شیمیایی جلوگیری می نماید .به طور کلی سرعت واکنشهای شیمیایی مثل قهوه ای شدن آنزیمی ،تنفس ،رسیدن میوه و…. باافزایش دما تشدید می یابد.طبق یک نظریه علمی شدت واکنشهای شیمیایی در ازاء افزایش هر ۱۰ درجه سانتیگراد تقریبا” دو برابر میشود. لذا با نگهداری میوه وسبزی در سرد خانه ها توسط کاهش دما از شدت تنفس وفعل وانفعالات شیمیایی جلوگیری بعمل می آید. قابل ذکراست که باکاهش دمای محصولاتی نظیر میوه وسبزی در سردخانه های بالای صفر از فساد فیزیکی  این محصولات هم کاسته می شود،چونکه کاهش دما سرعت تبخیر آب را پایین می آورد وبا این روش از پژمردگی محصول که نوع فساد فیزیکی محسوب می شود جلوگیری می شود ولی ذکر این نکته نباید فراموش گردد که در جریان حمل ونقل-بسته بندی وچیدن این محصولات در سردخانه باید نهایت دقت بعمل آید تامحصولاتی که به لحاظ فیزیکی حساس هستند دچار صمات مکانیکی ویا ضایعات دیگر فیزیکی نگردد.
عملیات لازم قبل از سردخانه گذاری میوه هاوسبزیجات :
قبل ازاینکه میوه وسبزی در سردخانه بالای صفرانبار شوند بایستی به شرح زیر روی آنها انجام داد:
۱) سردکردن مقدماتی :
منظور از سرد کردن مقدماتی در سردخانه ها پایین آوردن دمای محصول قبل از انبار کردن است.معمولا” درسردخانه های بالای صفر راهروی دربین سالنهای سرد احداث می شود.که آنها به منظور سردکردن اولیه وانجام سایر مراحل مقدماتی سردخانه گزاری مثل سورتینگ-واکسینگ بسته بندی و… استفاده می شود.دراین قسمت کاهش دما تاحدود۵درجه سانتیگراد برای میوه های مناطق معتدل وتا حدود ۱۰ درجه سانتیگراد برای میوه های نیمه گرمسیری وگرمسیری که به سرمازدگی حساس هستند انجام می شود.
۲) درجه بندی:
سورت ودرجه بندی به عنوان یک عملیات ضروری بایستی برروی میوهاوسبزیجات انباری قبل از سردخانه گذاری انجام شود.بطورکلی بایستی میوه هایی برای انبار کردن انتخاب شوند که کاملا” سالم ودارای کیفیت عالی وقابلیت نگهدارندگی بالایی داشته باشند.
۳)التیام دادن:
درمورد برخی محصولات نظیر سیب زمینی وپیاز ومرکبات درصورت صدمه دیدن ویا بریده شدن سطح آن درزمان برداشت یاحمل می توان درشرایط مناسب وبا مواد مناسب آنهارا ترمیم والتیام داددر غیراین صورت دراثر نگهداری درسردخانه عوامل فساد ازآن محل شروع به رشد کرده واین فساد به سایر محصولات همجوار هم سرایت می کند.
۴)واکسینگ:
واکس زدن فیزیکی نیز یکی ازعملیاتی است که قبل ازنگهداری بعضی از میوه هاوسبزیها درسردخانه ممکن است برروی آنها انجام شود به همین منظور سطوح خارجی محصول راتوسط لایه نازکی ازیک واکس خاص (مثل برخی ازروغنهای مخصوص اینکار)می پوشانند که این امر اولا” دربهبود وضعیت ظاهری محصول موثر بوده ثانیا” ازتبخیر آب وپژمرده شدن محصول جوگیری می کند وثالثا” راهی است برای استفاده از مواد ضد قارچ به همراه واکس جهت کمک ونگهداری برخی ازمحصولات درسردخانه.طریقه استفاده ازواکس بدین صورت است که آن راتوسط یک امولسیون کننده به صورت امولسیون درآب درآورده ویا ممکن است دریک حلال حل نموده وسپس محصول را از داخل آن عبور داده ویا ممکن است امولوسیون به صورت کف برروی میوه ویا سبزی زده می شود.بعد از عمل واکس زدن جهت یکنواخت شدن واکس محصول وبراق شدن آن محصول برس زده می شود که برای این کار ضمن عبور محصول ازروی نوار نقاله قبل ازبستهبندی به صورت مکانیکی برس زده می شود.سپس محصول توسط یک جریان هوای خشک ،خشک گردیده ورطوبت اضافه شده در سطح ازبین می رود.
نکته قابل ذکر این است که در برخی موارد وبرای برخی از محصولات جهت جلوگیری از رشد قارچها در سردخانه ممکن است قبل از انبارکردن میوه ها سطوح آن با مواد ضدقارچ ضدعفونی گرددکه همانطور فوقا”ذکرشد ممکن است این مواد همراه با واکس برروی سطح محصول زده شود.
۵)بسته بندی:
آخرین عمل جهت نگهداری میوه ها وسبزیجات درسردخانه می باشد که به طرق مناسب ومختلف وبراساس شرایط هرمحصول ومدت زمان نگهداری ونوع عرضه و… این عمل انجام میشود.به هرصورت بسته بندی محصول یک ضرورت است ولی بایستی به طریقی انجام شود که هوای سرد به آسانی درداخل محصول نفوذ کند.
شرایط وضوابط فنی نگهداری میوه ها وسبزیها در سردخانه:
با توجه به اینکه میوه ها وسبزیها دارای سلولهای زنده هستند لذا این سلولها حتی دردماهای پایین به حیات خود ادامه داده ولذا دارای اعمال متابولیکی که مهمترین انها تنفس می باشد(گرچه بسیار اندک هم باشد) تنفس موجب مصرف مواد داخل سبزی شده لذا تولید گرما می کند.گرمای ایجاد شده براثر تنفس موجب بالا بردن دمای انبار (سردخانه) شده که در این صورت می بایست این گرما توسط دستگاههای سرد کننده مکانیکی از طریق هوا جذب شود که طراحی وتدارک تجهیزات لازم به همین منظور در سرد خانه ها قابل اهمیت می باشد.شرایط نگهداری میوه ها وسبزیها در سردخانه های شامل کنترل دمای سردخانه،کنترل رطوبت نسبی تهویه هوا وجلوگیری از رشد قارچها می باشد که همه این موارد بایستی بر اساس جدول توسط مدیر فنی  کنترل ونظارت وبازرسی دوره ای انجام گیرد.شرایط نگهداری برخی ازمیوه ها وسبزیجات خاص منطقه در جدول شماره ۱و۲ نشان داده شده است.
ذکر وتوجه به نکات ذیل در خصوص نگهداری میوه وسبزی در سردخانه خالی از لطف نبوده ورعایت آنها علاوه بر اینکه به محصول درزمان طولانی تر کمک نموده ومانع فساد وضایعات در محصولات سردخانه  می گردد:
۱) ازانبار نمودن دو نوع محصول در یک اتاق جلوگیری گردد مگر دو محصول دقیقا” دارای یک شرایط نگهداری باشند که این موضوع بایستی با نظارت دقیق مدیر فنی و برنامه ریزی خاص صورت گیرد.
۲) کنترل بر وضعیت چیدن بسته ها،به طوریکه فاصله کافی (حدود ۵۰ سانتیمتر)نسبت به دیوار های جانبی وکمی بیشتر نسبت به سقف در نظر گرفته شود
۳) در داخل اتاقکهای سرد یک راهرو در وسط محصولات چیده شده منظور لحاظ گردد.
۴) کنترل وآزمایشات لازم ومستمر بروی کیفیت محصول درطول نگهداری انجام پذیرد.
۵) نکات ومواد بهداشتی ونظافت کامل در پایان دوره در انبارها انجام گیرد.
منابع و ماخذ:
۱-فاطمی حسن.اصول تکنولوژی نگداری مواد غذایی(۱۳۸۲).انتشارات شرکت سهامی انتشار
۲- فرجی. رستم.اصول نگهداری مواد غذایی(۱۳۷۱).انتشارات دانشگاه شیراز
۳-جزوات دانشگاهی درس اصول نگهداری مواد غذایی وسردخانه و انبار-  رشته مهندسی علوم وصنایع غذایی

چگونگی کاشت ،داشت و برداشت گیاه اسفناج

چگونگی کاشت و داشت و برداشت گیاه اسفناج

اسفناج یکى از سبزى هائى است که بومى ایران بوده به همین نام احتمالاً به وسیله اعراب به اسپانیا راه یافته و سپس در تمام دنیا انتشار یافته است.

گیاه شناسى اسفناج
اسفناج گیاهى است با نام علمى .Chenopodiacea Spinacia oleracea L و از این نظر خویشاوندى نزدیکى با چغندرقند دارد. اسفناج به عنوان یگ گیاه روزبلند به شدت تحت تأثیر طول روز بلند قرار مى گیرد، یعنى روزها بلند مى شوند. تمایل گیاه به ساقه و گل رفتن افزایش مى یابد.

چگونگی کاشت ،داشت و برداشت گیاه اسفناج

اسفناج یکى از سبزى هاى حساس به علف هرزه مى باشد

هر چند عوامل آب و هوائى دیگر مانند گرما مى تواند به گل رفتن اسفناج را تسریع نماید ولى عامل اصلى نبوده و فقط طول مدت روشنائى است که نقش عمده را خواهد داشت، بنابراین اگر طول مدت روشنائى کمتر از ۱۲ ساعت باشد، اسفناج به گل نخواهد رفت. اسفناج از نظر تلقیح یک گیاه آلوگام است و انتقال دانه هاى گرده آن به وسیله باد صورت مى گیرد.

شرایط اقلیمى و خاکى برای کاشت اسفناج
اسفناج نسبت به آب و هوا حساسیت چندانى ندارد و جزء محصولات فصل خنک است. رطوبت کافى هوا و خاک در رشد و نمو و کیفیت اسفناج اثر مثبت دارند. در مناطق خیلى سرد اسفناج زمستانه صدمه مى بیند.

اسفناج از جمله گیاهانى است که داراى ریشه بسیار عمیق بوده و همان طورى که گفته شد در خاک هاى عمیق لومى سیلتى تا 1/40 متر نفوذ مى کند. بنابراین زمین هاى کم عمق و یا زمین هاى غیرقابل نفوذ چندان مناسب کاشت اسفناج نمى باشند، در زمین هاى شنى و سبک اسفناج مى روید ولى محصول کافى نخواهد داد.

چگونگی کاشت ،داشت و برداشت گیاه اسفناج

اسفناج را مى توان به دو صورت دست پاش و ردیفى با ماشین بذرپاش کشت کرد

البته در زمین هاى رسى سنگین نیز کاشت اسفناج نتیجه خوبى نخواهد داد. مناسب ترین PH خاک را براى اسفناج ۵/۶ تا ۵/۷ ذکر کرده اند بعضى از محققین نتیجه گرفته اند که محصول اسفناج در PH برابر ۵ به نصف کاهش یافته و در PH ۴/۵ رشد و نمو گیاه متوقف مى شود. مناسب ترین خاک ها براى اسفناج خاک هاى نم دار لیمونى عمیق و هوموس دار مى باشند. البته براى محصول زودرس باید از زمین هاى سبک و قوى استفاده کرد.

چگونگی کاشت ،داشت و برداشت گیاه اسفناج

زمین هاى کم عمق چندان مناسب کاشت اسفناج نمى باشند

تهیه زمین برای کاشت اسفناج
زمین اسفناج باید کاملاً نرم باشد و بذر کاشته شده به خوبى به ذرات خاک بچسبد. بنابراین قبل از کاشت باید زمین را به وسیله دیسک و یا کولتیواتر خوب نرم کرد و بعد از کاشت غلطک زد. فواصل کاشت را بین ۲۵ تا ۳۵ سانتى متر در نظر مى گیرند مقدار بذر لازم متغیر و تابع فواصل کاشت مى باشد.

زمان کاشت اسفناج
با توجه به اینکه اسفناج یک گیاه روزبلند مى باشد کاشت آن باید در بهار و یا پائیز یعنى در روزهاى کوتاه انجام گیرد. بنابراین بذر اسفناج را در مناطقى که داراى زمستان هاى ملایم مى باشند مانند نقاط جنوبى ایران به تدریج از اواسط پائیز تا اوایل اسفند مى کارند. اسفناج بهاره را مى توان در اواخر زمستان مثلاً در اسفندماه به مجرد مساعد شدن هوا کاشت. در مورد اسفناج پائیزه یعنى محصولى که باید در پائیز برداشت شود، نباید زودتر از اواسط مرداد و دیرتر از اواسط شهریور کاشت، زیرا در صورت اول امکان به گل رفتن در طول روز بلند زیاد است و در صورت دوم ممکن است به موقع قابل برداشت نشود.

چگونگی کاشت ،داشت و برداشت گیاه اسفناج

از بین مواد غذائى مختلف کود ازته باعث رشد سریع اسفناج مى شود

روش بذرپاشى اسفناج موقع کاشت
اسفناج را مى توان به دو صورت دست پاش و ردیفى با ماشین بذرپاش کشت کرد. در روش دست پاش زمین را قبلاً کرت بندى کرده و مقدار ۲۵ تا ۳۰ کیلوگرم بذر در هکتار به وسیله دست پاشیده مى شود.

 داشت
کوددهى گیاه اسفناجاسفناج قادر است مقادیر زیادى مواد غذائى جذب نماید. بنابراین در موقع تهیه زمین باید به اندازه کافى از مواد غذائى مختلف با خاک مخلوط نمود. از بین مواد غذائى مختلف کود ازته باعث رشد سریع اسفناج مى شود. چون دوره رشد اسفناج کوتاه است بهتر است آن را به محصول قبلى داد، در غیر این صورت و در صورت امکان مى توان مقدار ۱۰ تا ۱۵ تن در هکتار کود حیوانى کاملاً پوسیده به کار برد.

چگونگی کاشت ،داشت و برداشت گیاه اسفناج

برداشت اسفناج قبل از شروع به گل رفتن آن باید انجام شود

 آبیارى گیاه اسفناجاسفناج جهت سبز شدن در مرحله جوانه زدن احتیاج به رطوبت زیادى دارد.

علف هاى هرز گیاه اسفناج
اسفناج یکى از سبزى هاى حساس به علف هرزه مى باشد. بنابراین زمین اسفناج باید عارى از علف هاى ریشه اى مانند مرغ و غیره باشد. در کاشت ردیفى فواصل ردیف ها باید طورى باشد که وجین ماشینى ممکن گردد. اولین وجین باید بلافاصله پس از سبز شدن اسفناج انجام گیرد و به هیچ وجه نباید غفلت شود، در اسفناج مانند بعضى دیگر از سبزى ها مانند گوجه فرنگى لازم است وجین ماشینى یا مکانیکى توأم با مبارزه شیمیائى با علف کش ها انجام شود.

بیمارى ها گیاه اسفناج
سفیدک دروغی: مهم ترین و خطرناک ترین بیمارى اسفناج محسوب مى شود.در این بیمارى روى برگ هاى اسفناج لکه هاى زرد نامنظم و در قسمت زیرین برگ ها به وسیله رشته هاى قارچ پوشیده مى شود و براى مبارزه علاوه بر استفاده از ارقام مقاوم به سفیدک اسفناج مى توان از قارچ کش ها استفاده کرد.
مگس چغندر: در بعضى از سال ها روى اسفناج تخم گذارى مى کند و لاروهاى سفیدرنگ برگ ها را سوراخ مى کند به طورى که سوراخ ها و لکه هاى روشن به وجود مى آیند.

برداشت
برداشت اسفناج
زمان برداشت اسفناج کوتاه است، زیرا از یک طرف رشد برگ هاى اسفناج باید حتى الامکان کامل شده باشد و از طرف دیگر باید برداشت اسفناج قبل از شروع به گل رفتن آن تمام شده باشد. اسفناج به گل رفته معمولاً تلخ مزه بوده و به عنوان سبزى کاملاً بى ارزش مى باشد.

زراعت باقلا

زراعت باقلا (Vicia faba)

توصیف :باقلا گیاه یک ساله دارای ساقه صاف ,عمودی و سفت و بدون پیچک می باشد و ارتفاع آن بین 30تا190 سانتمتر است و تعداد یک یا بیشتر شاخه پایه دارد.بسیار پر برگ است که هر برگ تعداد یک تا 3 جفت برگچه های صاف دارد. تعداد 2تا6 گل در محور های برگ تولید می کند. غلاف ها بزرگ و ضخیم هستند و بین 4تا30 سانتیمتر طول آنها می باشد و به طور کلی در هر غلاف 2تا6 دانه دارد.اندازه دانه بسیار متغیر است و در هر کیلو دانه بین 1100 تا 6500 دانه وجود دارد. این گیاه ریشه عمودی اصلی با انشعابات جانبی زیاد دارد, اما خاک را در حد متوسط و محدود اشغال می کند که نشان دهنده طبیعت قوی رشد اندام هوایی می باشد.موارد مصرف : سبز و خشک باقلا جهت مصرف انسان کاشته می شود. باقلا خشک ممکن است در تغذیه دام ازجمله نشخوار کننده گان ,طیور و حتی ماهی مصرف گردد.

باقلا یک گیاه اصلاح کننده خاک در ابتدا به دلیل افزایش مقدار ازت بجا مانده از این گیاه لگوم مورد توجه می باشد.ریشه های باقلا ,همانند بسیاری از بقولات ,تعداد زیادی گره تولید می کنند اگر با نژاد مناسب باکتری رایزوبیوم تلقیح گردد. این گیاه نه تنها تمام ازت مورد نیاز خود برای رشد را از این طریق دریافت می کند بلکه به مقدار زیاد ازت در خاک از خود بجا می گذارد.اگر اندام هوایی گیاه با شخم به خاک برگردانده شود موجب افزایش ازت و ماده آلی خاک نیز می شود.اصلاح حاصلخیزی خاک با کشت باقلا موجب کاهش مصرف کود ازته در زراعت بعدی می شود.

اقلیم :باقلا به دماهای بالا به خصوص در زمان گلدهی حساس است ,که سبب ریزش گل و عدم تشکیل دانه در غلاف می شود.دماهای بالا می توانند موجب افزایش شدت بیماری گردند.این گیاه زراعی در آب و هوای خنک ماه های زمستان و بهار مناطق گرمسیری رشد خوبی دارد و به بارندگی معتدل (یا آبیاری ) پاسخ می دهد. گیاه زراعی باقلا بایستی قبل از تخلیه رطوبت خاک رشد خوبی داشته باشد,اما آب و هوای خشک تر در طی مراحل نهایی نمو دانه و رسیدن مطلوب می باشد.تولید موفق باقلا مستلزم تنظیم دقیق کشت با شرایط اقلیمی می باشد.

خاک ها :گیاه زراعی باقلا خاک های داری حاصلخیزی متوسط تا خوب ,زهکشی بسیار خوب و بافت متوسط را ترجیح می دهد.مقاومت این گیاه به شوری متوسط است , که صفت مطلوب در بیشتر مناطقی که بارندگی محدود دارند.

تناوب زراعی :باقلا را نبایستی بعد از هر نوع لوبیا های دیگر در تناوب قرار گیرد, اما سازگاری بسیار خوب در قبل یا بعد از کشت غلات دارد.این چنین تناوب به کنترل نماتد ها و بیماری ها کمک می کند و موجب کاهش علف های هرز می شود و برای کشت غله بعدی ازت فراهم می کند.

کود دهی :به طور کلی تولید باقلا به کود های ازته نیازی ندارد ,بهر حال کاربرد بین 10 تا 30 کیلوگرم ازت درهکتار به عنوان ازت آغازگر گاهی به کار می رود. باقلا به کود های فسفاته واکنش نشان می دهد اگر به طور موثر در خاک قرار داده شوند.هنگام پخش کود فسفاته یا اختلاط آن با سطح خاک واکنش کمی در باقلا مشاهده می شود. موثر ترین روش کاربرد فسفات قراردادن آن به صورت نواری زیر و حدود 7 سانتیمتری به طرف ردیف قبل از کاشت می باشد.کود های دامی را نیز به همین طریف در خاک قرار می دهند. روش موثر قرار دادن کود یا کود حیوانی در شیار کم عمق , پوشاندن آن با 5سانتیمتر خاک ,قراردادن بذر , وسپس پوشاندن بذز با 3تا5 سانتیمتر خاک می باشد.به طور کلی در مناطقی که آزمون خاک یا آزمایش های تعیین نیازی کودی وجود ندارد , مصرف کود فسفات به صورت P₂O₅ به مقدار 50تا100 کیلوگرم در هکتار توصیه می شود . کود پتاسه نیز به مقدار 25تا50 کیلوگرم K₂O مصرف می شود.

کاشت : کشت باقلا به صورت پخش سراسری توصیه نمی شود. این گیاه زراعی بایستی به صورت ردیفی به فاصله 75تا100 سانتیمتر و فاصله بوته ها روی ردیف 15تا25 سانتی متر کشت گردد.فاصله ردیف نزدیک تر در مورد ارقامی که عادات رشدی کوچکی دارند توصیه می شود.در چنین فاصله ها بسته به اندازه بذر 70 تا100 کیلوگرم بذر در هکتار لازم می باشد.عمق کاشت بذر بیش تر از 5 سانتیمتر نباشد تا بذر دچار مشکل سبز شدن به دلیل سله بستن سطح خاک در اثر بارندگی ها نگردد. بذر مناسب بایستی بیش از 80% قابلیت زیستی و جوانه زنی داشته باشد.

کنترل علف های هرز :کنترل علف هرز برای تولید بیشتر ضروری می باشد.حذف علف های هرز در مراحل اولیه رویش باقلا قبل از خسارت زدن به سیستم ریشه در اثر رقابت مهم می باشد.از علفکش های محتلف جهت کنترل علف های هرز در مراحل قبل و بعد از کاشت وسبز شدن باقلا استفاده می شود.

تعدادی از بیماری های گیاهی و آفات ممکن است سبب خسارت وسیع در زراعت باقلا گردد.